1- استادیار، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، S.soltani@um.ac.ir
2- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
چکیده: (1452 مشاهده)
مقدمه: در عصر حاضر استفاده طولانی مدت از صفحه نمایش منجر به آسیبهای جسمی، شناختی، رفتاری در کودکان شده است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگیهای روانسنجی پرسشنامه زمان صفحه نمایش در کودکان اجرا شد.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روششناسی در زمره پژوهشهای توسعهای بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۹۰ نفر از کودکان ۸ تا ۱۲ ساله پسر شهر مشهد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه صفحه نمایش (۲۰۱۹) و پرسشنامه کانرز (۱۹۹۹) بود. جهت سنجش پایایی پرسشنامه زمان صفحه نمایش در کودکان از پایایی بازآزمایی با استفاده از ضریب همبستگی درون طبقهای و خطای استاندارد اندازهگیری استفاده شد. همچنین همبستگی بین نمرات مؤلفههای مقیاس زمان صفحه نمایش و پرسشنامه کانرز نسخه والدین به منظور احراز روایی همگرا گرفته شد.
یافتهها: مقادیر ضریب همبستگی درون طبقهای برای مؤلفههای مقیاس زمان صفحه نمایش کودکان در روزهای عادی هفته بین ۰/۹۲-۰/۸۰، شبهای هفته بین ۰/۹۰-۰/۷۹، روزهای پایان هفته بین ۰/۸۵-۰/۷۸ و استفاده از صفحه نمایش در پس زمینه بین ۰/۸۰-۰/۷۳ بود، که همگی نشان از قابلیت اطمینان عالی یا پایایی بازآزمایی مطلوب مؤلفههای مقیاس زمان صفحه نمایش در کودکان داشت. همچنین نتایج روایی همگرا نشان داد میان مؤلفههای پرسشنامه زمان صفحه نمایش و مؤلفه کمبود توجه همبستگی مثبت و معنیداری در سطح ۰/۰۱ وجود دارد.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد پرسشنامه صفحه نمایش ابزاری معتبر و روا جهت ارزیابی کمیسازی استفاده از وسایل الکترونیکی صفحه نمایش در بین کودکان ایرانی خواهد بود؛ بنابراین از این ابزار میتوان برای کاربردهای تحقیقاتی و بالینی در زمینه اختلالهای شناختی مربوط به کودکان استفاده کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1401/10/7 | پذیرش: 1402/2/4 | انتشار: 1402/2/5