دوره 8، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 123-110 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mozafari N, Bagherian F, Zadeh Mohammadi A, Heidari M. Prevalence and functions of self-harming behaviors in adolescents in Sanandaj. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2021; 8 (4) :110-123
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1212-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1212-fa.html
مظفری نظیر، باقریان فاطمه، زاده محمدی علی، حیدری محمود. شیوع‌شناسی و کارکردهای رفتارهای خودآسیب‌رسان در نوجوانان شهر سنندج. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1400; 8 (4) :110-123
نظیر مظفری1 
، فاطمه باقریان* 2، علی زاده محمدی3 ، محمود حیدری4
، فاطمه باقریان* 2، علی زاده محمدی3 ، محمود حیدری4
1- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، dr.bagherianfatemeh@gmail.com
3- دانشیار، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، dr.bagherianfatemeh@gmail.com
3- دانشیار، پژوهشکده خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (2241 مشاهده)
مقدمه: ارزیابی و واکاوی مشکلات دوره نوجوانی دارای اهمیت بسیار است. یکی از رفتارهایی که سبب نگرانی‌های عمومی درباره سلامت نوجوان شده است، رفتارهای خودآسیب‌رسان است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان نوجوانان دختر و پسر و کارکردهای این نوع رفتارها انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. جامعه‌ی پژوهشی شامل کلیه‌ی نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله‌ی شهر سنندج در سال ۹۹-۱۳۹۸ بود که از این میان نمونه‌ای با حجم ۱۳۳۴ نفر (۶۸۶ دختر و ۶۴۸ پسر) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس رفتارها و کارکردهای خودجرحی کلونسکی و گلن بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، مجذور خی و آزمون تی مستقل و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده گردید.
یافته‌ها: نرخ همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان در میان دختران و پسران به ترتیب ۹/۶ و ۷/۱ درصد بود. الگوی رفتارهای خودآسیب‌رسان دختران نسبت به پسران غیرقابل مشاهده‌تر (۰/۰۰۹<P، ۶/۳۷=Χ۲) و نامنظم‌تر (۰/۰۰۱<P، ۱۴/۳۶=Χ۲) بود. از میان رفتارهای خودآسیب‌رسان، به ترتیب، زخمی کردن عمدی خود، بریدن عمدی قسمت‌هایی از بدن خود، انجام رفتارهای خودشکست‌دهنده و خودگویی‌های آزاردهنده دارای بیشترین فراوانی بود. همچنین رفتارهای خودآسیب‌رسان دختران در مقایسه با پسران بیشتر دارای کارکرد درون فردی بود (۰/۰۵<P، ۲/۱۸=T).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که دختران نوجوان در مقایسه با پسران رفتارهای خودآسیب‌رسان بیشتری را تجربه کردند و نرخ همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان در نوجوانان رو به افزایش است که باید به آن توجه جدی نمود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان نوجوانان دختر و پسر و کارکردهای این نوع رفتارها انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. جامعه‌ی پژوهشی شامل کلیه‌ی نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله‌ی شهر سنندج در سال ۹۹-۱۳۹۸ بود که از این میان نمونه‌ای با حجم ۱۳۳۴ نفر (۶۸۶ دختر و ۶۴۸ پسر) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده مقیاس رفتارها و کارکردهای خودجرحی کلونسکی و گلن بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، مجذور خی و آزمون تی مستقل و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده گردید.
یافته‌ها: نرخ همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان در میان دختران و پسران به ترتیب ۹/۶ و ۷/۱ درصد بود. الگوی رفتارهای خودآسیب‌رسان دختران نسبت به پسران غیرقابل مشاهده‌تر (۰/۰۰۹<P، ۶/۳۷=Χ۲) و نامنظم‌تر (۰/۰۰۱<P، ۱۴/۳۶=Χ۲) بود. از میان رفتارهای خودآسیب‌رسان، به ترتیب، زخمی کردن عمدی خود، بریدن عمدی قسمت‌هایی از بدن خود، انجام رفتارهای خودشکست‌دهنده و خودگویی‌های آزاردهنده دارای بیشترین فراوانی بود. همچنین رفتارهای خودآسیب‌رسان دختران در مقایسه با پسران بیشتر دارای کارکرد درون فردی بود (۰/۰۵<P، ۲/۱۸=T).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که دختران نوجوان در مقایسه با پسران رفتارهای خودآسیب‌رسان بیشتری را تجربه کردند و نرخ همه‌گیری رفتارهای خودآسیب‌رسان در نوجوانان رو به افزایش است که باید به آن توجه جدی نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
