دوره 8، شماره 1 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 105-88 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Goudarzi M, Gholamrezaei S, Amraei K. The effectiveness of online unified transdiagnostic treatment on psychological distress, mindfulness, meta-emotion and psychological empowerment of pregnant women. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2021; 8 (1) :88-105
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1099-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1099-fa.html
گودرزی میترا، غلامرضایی سیمین، امرایی کورش. اثربخشی درمان فرا تشخیصی یکپارچه آنلاین بر پریشانی روانشناختی، ذهن آگاهی، فراهیجان و توانمندی روانی زنان باردار. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1400; 8 (1) :88-105
میترا گودرزی1 
، سیمین غلامرضایی* 2، کورش امرایی3
، سیمین غلامرضایی* 2، کورش امرایی3
1- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، gholamrezaei.si@lu.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، gholamrezaei.si@lu.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
چکیده: (2393 مشاهده)
مقدمه: طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، یکی از چالش‌های مهم بهداشتی، مشکلات سلامت روان زنان باردار است، به همین دلیل شناسایی مداخلات درمانی نوین در این زمینه یک ضرورت است.
هدف: هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین بر متغیرهای پریشانی روانشناختی، ذهن آگاهی، فراهیجان و توانمندی روانی زنان باردار بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی در سال ۱۳۹۹ در شهرستان بروجرد بود. ۳۰ زن باردار از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی و بارداری، استرس ادراک شده‌ی کوهن (۱۴- CPSS)، اضطراب مرتبط با بارداری وندنبرگ (PRAQ)، افسردگی ادینبرگ)(EPDS، پنج عاملی ذهن آگاهی بائر (FFMQ)، فراهیجان میتمنسگرابر )MES( و توانمندی روانی بارداری کامدا (KPES) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین در کاهش پریشانی روانشناختی (۰/۰۵>p)، فراهیجان منفی (۰/۰۵>p) و ارتقای فراهیجان مثبت (۰/۰۵>p) و توانمندی روانی (۰/۰۵>p) آزمودنی‌ها مؤثر بوده است؛ اما فاقد تأثیر معنادار بر ذهن آگاهی (۰/۰۵<p) بود.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، کاربرد درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین می‌تواند بر تقلیل اختلال هیجانی و افزایش توانمندی روانی زنان باردار تأثیرگذار باشد.
هدف: هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین بر متغیرهای پریشانی روانشناختی، ذهن آگاهی، فراهیجان و توانمندی روانی زنان باردار بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی در سال ۱۳۹۹ در شهرستان بروجرد بود. ۳۰ زن باردار از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های اطلاعات جمعیت شناختی و بارداری، استرس ادراک شده‌ی کوهن (۱۴- CPSS)، اضطراب مرتبط با بارداری وندنبرگ (PRAQ)، افسردگی ادینبرگ)(EPDS، پنج عاملی ذهن آگاهی بائر (FFMQ)، فراهیجان میتمنسگرابر )MES( و توانمندی روانی بارداری کامدا (KPES) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از آن بود که درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین در کاهش پریشانی روانشناختی (۰/۰۵>p)، فراهیجان منفی (۰/۰۵>p) و ارتقای فراهیجان مثبت (۰/۰۵>p) و توانمندی روانی (۰/۰۵>p) آزمودنی‌ها مؤثر بوده است؛ اما فاقد تأثیر معنادار بر ذهن آگاهی (۰/۰۵<p) بود.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر، کاربرد درمان فراتشخیصی یکپارچه‌ی آنلاین می‌تواند بر تقلیل اختلال هیجانی و افزایش توانمندی روانی زنان باردار تأثیرگذار باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
