دوره 6، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1398 )
جلد 6 شماره 4 صفحات 89-80 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
2- استادیار، گروه مشاوره خانواده ، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران ، mg.sauc@gmail.com
2- استادیار، گروه مشاوره خانواده ، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران ، mg.sauc@gmail.com
چکیده: (3527 مشاهده)
مقدمه: دلبستگی و عشق‌ورزی سبک‌هایی هستند که بر روابط اولیه در محیط خانواده تأکید داشته و به‌عنوان عامل پایدار و چند نسلی تلقی می‌شوند.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تفاوت سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده طلاق و عادی انجام گردید.
روش: مطالعه حاضر از نوع علّی- مقایسه‌ای بود. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه زوجهای ساکن شهر دیواندره بودند، ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده طلاق (۲۵ زن و ۲۵ مرد) و ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده عادی (۲۵ زن و ۲۵ مرد) به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. آزمون سبک‌های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) و مقیاس سبک‌های عشق‌ورزی هندریک و هندریک (۱۹۹۶) به عنوان ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات بر روی آزمودنی‌ها اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده‌های طلاق و عادی تفاوت آماری معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمرات زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های طلاق در سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک‌های عشق‌ورزی بازیگرانه و شهوانی بیشتر از زوجهای بزرگ شده در خانواده‌های عادی بود؛ اما میانگین نمرات زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های عادی در سبک دلبستگی اضطرابی، سبک‌های عشق‌ورزی رمانتیک، دوستانه و فداکارانه در مقایسه با زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های طلاق به طور معناداری بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی نقش مهمی در ثبات خانواده و پایداری این نهاد اجتماعی دارند و این موضوع ایجاب می‌کند در مراکز مشاوره پیش از ازدواج و طلاق توجه بیشتری به آن معطوف شود.
هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تفاوت سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده طلاق و عادی انجام گردید.
روش: مطالعه حاضر از نوع علّی- مقایسه‌ای بود. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر که شامل کلیه زوجهای ساکن شهر دیواندره بودند، ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده طلاق (۲۵ زن و ۲۵ مرد) و ۵۰ زوج بزرگ شده در خانواده عادی (۲۵ زن و ۲۵ مرد) به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان دو گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. آزمون سبک‌های دلبستگی کولینز و رید (۱۹۹۰) و مقیاس سبک‌های عشق‌ورزی هندریک و هندریک (۱۹۹۶) به عنوان ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات بر روی آزمودنی‌ها اجرا شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی در زوجهای بزرگ شده در خانواده‌های طلاق و عادی تفاوت آماری معناداری وجود دارد. به طوری که میانگین نمرات زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های طلاق در سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و سبک‌های عشق‌ورزی بازیگرانه و شهوانی بیشتر از زوجهای بزرگ شده در خانواده‌های عادی بود؛ اما میانگین نمرات زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های عادی در سبک دلبستگی اضطرابی، سبک‌های عشق‌ورزی رمانتیک، دوستانه و فداکارانه در مقایسه با زوجهای بزرگ‌شده در خانواده‌های طلاق به طور معناداری بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: سبک‌های دلبستگی و عشق‌ورزی نقش مهمی در ثبات خانواده و پایداری این نهاد اجتماعی دارند و این موضوع ایجاب می‌کند در مراکز مشاوره پیش از ازدواج و طلاق توجه بیشتری به آن معطوف شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |