دوره 1، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1393 )
جلد 1 شماره 3 صفحات 102-90 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
faraji F, sohraby A, rezaei F, atef vahid M K. Studying the Personality Disorders and clinical signs in aggression attempter in the Public Places of sanandaj City. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2015; 1 (3) :90-102
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-75-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-75-fa.html
فرجی فریده، سهرابی احمد، رضاعی فرزین، عاطف وحید محمد کاظم. بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1393; 1 (3) :90-102
فریده فرجی* 
1، احمد سهرابی2 ، فرزین رضاعی3 ، محمد کاظم عاطف وحید4
1، احمد سهرابی2 ، فرزین رضاعی3 ، محمد کاظم عاطف وحید4
1- دانشگاه کردستان ، faridefaraji@gmail.com
2- دانشگاه کردستان
3- دانشگاه علوم پزشکی کردستان
4- دانشگاه علوم پزشکی ایران
2- دانشگاه کردستان
3- دانشگاه علوم پزشکی کردستان
4- دانشگاه علوم پزشکی ایران
چکیده: (5390 مشاهده)
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج انجام شده است. روش: مطالعه از نوع توصیفی و جامعه پژوهش شامل کلیه افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج بودند که توسط کلانتری ها بازداشت شده بودند و تعداد 102 نفر (87 مرد و 15 زن) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودساخته ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه چند محوری بالینی میلون (MCMI-III) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماری واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بیشترین اختلالات شخصیت در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی بترتیب نمایشی، خودشیفته، افسرده و کمترین بترتیب وابسته، اسکیزوتایپال، اجتنابی و منفعل- پرخاشگر بود. بیشترین نشانگان بالینی بترتیب افسرده خویی، اختلال فکر، افسردگی اساسی و کمترین بترتیب اختلال هذیانی و اختلال استرس پس از سانحه بود. تفاوت دو گروه اقدام کننده به پرخاشگری و غیر اقدام کننده در تمام اختلالات شخصیت بجز منفعل- پرخاشگر و وسواسی-جبری و در تمام نشانگان بالینی بجز اختلال استرس پس از سانحه و شبه جسمانی معنادار بود (p≤./.5). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق می تواند در شناسایی برخی عوامل دخیل بر پرخاشگری در مکان های عمومی به عنوان یک معضل اجتماعی کمک کننده باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
