چکیده:
زمینه و هدف: خودکشی یکی از معضلات امروزه است که همواره یک متغیر روان شناختی در آن درگیر است. از آنجاییکه یکی از جمعیت‌هایی که بیشترین توجه را در این زمینه به خود جلب کرده جمعیت بیماران روانپزشکی است، پرداختن به این مسئله و بررسی ارتباط آن با متغیرهای مربوطه در این بیماران اهمیت خاصی دارد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط خودکشی با متغیرهای جمعیت شناختی و تعداد دفعات بستری، تشخیص روان‌پزشکی و همچنین طول مدت بستری است
مواد و روش‌ها: تمامی بیمارانی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند و رضایت آگاهانه برای شرکت در تحقیق را پر کرده بودند (152 نفر) پرسشنامه‌ها و سایر اطلاعات مربوطه را تکمیل کردند. سپس با مراجعه به پرونده بیماران و تعیین تشخیص روانپزشکی, وسایر اطلاعات لازم اخذ گردید. علاوه بر داده‌های جمعیت شناختی و تشخیص و سایر اطلاعات لازم از بیماران و پرونده پزشکی آنان، از پرسشنامه افکار خودکشی بک نیز استفاده شد. برای تحلیل نتایج با استفاده از نسخه 20 نرم افزار Spss، و از روش‌های ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل، و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده گردید.
یافته‌ها: هیچ یک از متغیرهای سن، جنس، شغل، و وضعیت تأهل ارتباط معنی داری با خودکشی را نشان نداند. همینطور متغیرهای تشخیص روانپزشکی، طول مدت و همچنین تعداد دفعات بستری در بیمارستان روانپزشکی هیچکدام ارتباط معنی‌داری با خودکشی نداشتند.
نتیجه‌گیری: توزیع خودکشی در بیماران گروه نمونه تابع هیچ یک از مؤلفه‌های جمعیت‌شناختی و همینطور تشخیص روانپزشکی و تعداد و طول مدت بستری نبود. در این زمینه متغیرهای شناختی ممکن است دخیل باشند که برای روشن شدن بیشتر به مطالعات دیگری نیاز است.

واژه‌های کلیدی: خودکشی، متغیرهای جمعیت‌شناختی، بیماران روانپزشکی، تشخیص روانپزشکی

متن کامل [PDF 402 kb]   |   متن کامل (HTML)   (1297 دریافت)