دوره 10، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 118-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، Najafzadehrahim@yahoo.com
3- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
4- استادیار، گروه جامعه شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، Najafzadehrahim@yahoo.com
3- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
4- استادیار، گروه جامعه شناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
چکیده: (349 مشاهده)
مقدمه: شناخت عوامل مؤثر بر فرایندهای انگیزشی مشارکت کودکان در فعالیت جسمانی از اهمیت زیادی برخوردار است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی با تنظیم رفتاری دانش‌آموزان در زمینه فعالیت جسمانی بود.
روش: روش انجام پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۳۸۴ دانش‌آموز بود که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودکارآمدی (پندر و همکاران، ۲۰۰۲)، تصویر بدن (کش و همکاران، ۲۰۰۴)، ذهن‌آگاهی (آهرن و همکاران، ۲۰۱۱) و تنظیم رفتاری (رایان و همکاران، ۲۰۱۹) استفاده شد. از آزمون همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۶ و لیزرل نسخه ۸ برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین خودکارآمدی با تصویر بدن، ذهن‌آگاهی و تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معنادار (۰/۰۰۱>P)، تصویر بدن با ذهن‌آگاهی و تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معنادار (۰/۰۰۱>P) و ذهن‌آگاهی با تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معناداری داشت (۰/۰۰۱>P). درنهایت، مدل نظری پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی باعث بهبود تنظیم رفتاری دانش‌آموزان برای مشارکت آن‌ها در فعالیت جسمانی شد؛ بنابراین، ضروری است که استراتژی‌ها و مداخلات مناسبی به‌خصوص از طرف معلمین تربیت‌بدنی برای ارائه تکنیک‌های افزایش خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی در کودکان اتخاذ شود.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی با تنظیم رفتاری دانش‌آموزان در زمینه فعالیت جسمانی بود.
روش: روش انجام پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۳۸۴ دانش‌آموز بود که به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودکارآمدی (پندر و همکاران، ۲۰۰۲)، تصویر بدن (کش و همکاران، ۲۰۰۴)، ذهن‌آگاهی (آهرن و همکاران، ۲۰۱۱) و تنظیم رفتاری (رایان و همکاران، ۲۰۱۹) استفاده شد. از آزمون همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۶ و لیزرل نسخه ۸ برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین خودکارآمدی با تصویر بدن، ذهن‌آگاهی و تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معنادار (۰/۰۰۱>P)، تصویر بدن با ذهن‌آگاهی و تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معنادار (۰/۰۰۱>P) و ذهن‌آگاهی با تنظیم رفتاری ارتباط مستقیم و معناداری داشت (۰/۰۰۱>P). درنهایت، مدل نظری پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی باعث بهبود تنظیم رفتاری دانش‌آموزان برای مشارکت آن‌ها در فعالیت جسمانی شد؛ بنابراین، ضروری است که استراتژی‌ها و مداخلات مناسبی به‌خصوص از طرف معلمین تربیت‌بدنی برای ارائه تکنیک‌های افزایش خودکارآمدی، تصویر بدن و ذهن‌آگاهی در کودکان اتخاذ شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |