دوره 10، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 118-104 |
برگشت به فهرست نسخه ها
منور گیلانی فر1 
، قاسم آهی* 2، فرزان خیرخواه3 ، فاطمه شهابی زاده4
، قاسم آهی* 2، فرزان خیرخواه3 ، فاطمه شهابی زاده4
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران ، Ahigh1356@yahoo.com
3- استاد، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران ، Ahigh1356@yahoo.com
3- استاد، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
4- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
چکیده: (467 مشاهده)
مقدمه: مطالعات نشان می‌دهد که شدت تغییرات در عملکردهای شناختی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به طور مستقیم با بدتر شدن عملکرد کلی و کیفیت زندگی آنان مرتبط است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل عملکرد شناختی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در رابطه با تجارب آسیب‌زای دوره کودکی با نقش میانجی بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده انجام شد.
روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بستری شده در بیمارستان شهید یحیی‌نژاد بابل در بازه زمانی فروردین ۱۳۹۸ تا پایان شهریور ۱۳۹۹ بود، که تعداد ۳۷۹ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ترومای کودکی برنشتاین و فینک (۱۹۹۸)، بیثباتی هیجانی اولیور و سیمسون (۲۰۰۴)، سطح هیجان ابراز شده هال و همکاران (۲۰۰۷) و توانایی‌های شناختی نجاتی (۱۳۹۲) استفاده گردید. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۴ و LISREL نسخه ۸/۸ انجام شد.
یافته‌ها: براساس یافته‌های تحقیق تجارب آسیب‌زای دوره کودکی بر بیثباتی هیجانی (۰/۷۲=β) و هیجان ابراز شده (۰/۶۸=β)، اثر مستقیم و مثبت معنادار و بر روی عملکرد شناختی (۰/۱۰-=β) اثر مستقیم و منفی معنادار دارد (۰/۰۵>P). همچنین تجارب آسیب‌زای دوره کودکی از طریق متغیر میانجی بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده بر روی عملکرد با ضریب مسیر (۰/۴۷-=β) اثر منفی معنی‌داری دارد (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده دارای نقش میانجی در رابطه بین تجارب آسیب‌زای دوران کودکی و عملکرد شناختی مبتلایان به اختلال دو قطبی هستند؛ لذا در جهت بهبود عملکرد شناختی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، متغیرهای ثباتی و هیجان ابزار شده باید مورد توجه قرار گیرد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف آزمون مدل عملکرد شناختی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در رابطه با تجارب آسیب‌زای دوره کودکی با نقش میانجی بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده انجام شد.
روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی بستری شده در بیمارستان شهید یحیی‌نژاد بابل در بازه زمانی فروردین ۱۳۹۸ تا پایان شهریور ۱۳۹۹ بود، که تعداد ۳۷۹ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ترومای کودکی برنشتاین و فینک (۱۹۹۸)، بیثباتی هیجانی اولیور و سیمسون (۲۰۰۴)، سطح هیجان ابراز شده هال و همکاران (۲۰۰۷) و توانایی‌های شناختی نجاتی (۱۳۹۲) استفاده گردید. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۴ و LISREL نسخه ۸/۸ انجام شد.
یافته‌ها: براساس یافته‌های تحقیق تجارب آسیب‌زای دوره کودکی بر بیثباتی هیجانی (۰/۷۲=β) و هیجان ابراز شده (۰/۶۸=β)، اثر مستقیم و مثبت معنادار و بر روی عملکرد شناختی (۰/۱۰-=β) اثر مستقیم و منفی معنادار دارد (۰/۰۵>P). همچنین تجارب آسیب‌زای دوره کودکی از طریق متغیر میانجی بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده بر روی عملکرد با ضریب مسیر (۰/۴۷-=β) اثر منفی معنی‌داری دارد (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج بیثباتی هیجانی و هیجان ابراز شده دارای نقش میانجی در رابطه بین تجارب آسیب‌زای دوران کودکی و عملکرد شناختی مبتلایان به اختلال دو قطبی هستند؛ لذا در جهت بهبود عملکرد شناختی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، متغیرهای ثباتی و هیجان ابزار شده باید مورد توجه قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |