دوره 11، شماره 1 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1403 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Estilaei M, Bagherli Z, Rafiee S, Maleki B. The Effect of Virtual Reality Motor Games Interventions in Reducing the Symptoms of Attention Deficit and Impulsivity in Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2024; 11 (1) :1-11
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2203-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2203-fa.html
استیلایی مهسا، باقرلی ژاله، رفیعی صالح، ملکی بهنام. تأثیر مداخله بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر کاهش علائم نقص توجه و تکانشگری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1403; 11 (1) :1-11
مهسا استیلایی1 
، ژاله باقرلی* 2، صالح رفیعی3 ، بهنام ملکی4
، ژاله باقرلی* 2، صالح رفیعی3 ، بهنام ملکی4
1- . دانشجوی دکتری، گروه رفتار حرکتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
2- . استادیار، گروه رفتار حرکتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ،Bagherli2000@yahoo.com
3- استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد یادگار امام (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر ری، ایران
2- . استادیار، گروه رفتار حرکتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ،
3- استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد یادگار امام (ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر ری، ایران
چکیده: (745 مشاهده)
مقدمه: واقعیت مجازی یکی از حوزه‌های جدید در تحقیقات است. استفاده از این روش در جامعه عادی نتایج سودمندی را نشان داده است.
هدف: هدف تحقیق، بررسی تأثیر مداخله بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر کاهش علائم نقص توجه و تکانشگری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان 10-8 سال ناحیه 1 شهر مشهد در سال 1401 بود که تعداد 30 کودک دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس اسنپ-4 (2001)، پرسشنامه تکانشگری کودکان هیرسچفیلد (1965) و دستگاه واقعیت مجازی بود. آزمودنی‌های گروه واقعیت مجازی به مدت 6 هفته، دو بار در هفته و 30 دقیقه به تمرین با واقعیت مجازی پرداختند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب و نرم‌افزار SPSS نسخه-20 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل (779/0=η2،85/98=F)، گروه (608/0= η2،48/43=F) و اثر تعاملی گروه-مراحل (827/0=η2، 80/133=F) معنادار بود؛ لذا بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر تکانشگری کودکان بیش فعال تأثیر معناداری داشت (05/0P≤). همچنین نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل (691/0=η2، 73/62=F)، گروه (234/0=η2، 54/8=F) و اثر تعاملی گروه-مراحل (693/0= η2،14/63=F) معنادار بود و بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر کاهش علائم نقص توجه تأثیر معناداری داشت (05/0P≤).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد بازی‌های واقعیت مجازی می‌تواند به‌عنوان یک ابزار آموزشی مناسب جهت آموزش مهارت‌های رفتاری افراد مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعال مورد استفاده قرار گیرد؛ لذا به محققان و معلمان پیشنهاد می‌شود از روش بازی‌های واقعیت مجازی برای این کودکان استفاده نمایند.
هدف: هدف تحقیق، بررسی تأثیر مداخله بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر کاهش علائم نقص توجه و تکانشگری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کودکان 10-8 سال ناحیه 1 شهر مشهد در سال 1401 بود که تعداد 30 کودک دارای اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس اسنپ-4 (2001)، پرسشنامه تکانشگری کودکان هیرسچفیلد (1965) و دستگاه واقعیت مجازی بود. آزمودنی‌های گروه واقعیت مجازی به مدت 6 هفته، دو بار در هفته و 30 دقیقه به تمرین با واقعیت مجازی پرداختند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب و نرم‌افزار SPSS نسخه-20 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل (779/0=η2،85/98=F)، گروه (608/0= η2،48/43=F) و اثر تعاملی گروه-مراحل (827/0=η2، 80/133=F) معنادار بود؛ لذا بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر تکانشگری کودکان بیش فعال تأثیر معناداری داشت (05/0P≤). همچنین نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل (691/0=η2، 73/62=F)، گروه (234/0=η2، 54/8=F) و اثر تعاملی گروه-مراحل (693/0= η2،14/63=F) معنادار بود و بازی‌های حرکتی واقعیت مجازی بر کاهش علائم نقص توجه تأثیر معناداری داشت (05/0P≤).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد بازی‌های واقعیت مجازی می‌تواند به‌عنوان یک ابزار آموزشی مناسب جهت آموزش مهارت‌های رفتاری افراد مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعال مورد استفاده قرار گیرد؛ لذا به محققان و معلمان پیشنهاد می‌شود از روش بازی‌های واقعیت مجازی برای این کودکان استفاده نمایند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
