دوره 10، شماره 5 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 5 صفحات 131-118 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbari H, Besharat M A, Ghorban Jahromi R, Shahabi R. Structural model for predicting marital satisfaction in young couples based on behavioral activation/ inhibition systems; the mediating role of attachment styles. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2023; 10 (5) :118-131
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1795-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1795-fa.html
اکبری حسنی، بشارت محمد علی، قربان جهرمی رضا، شهابی روح اله. مدل ساختاری پیش‌بینی رضایت زناشویی زوج‌های جوان براساس سیستم‌های فعال‌سازی/ بازداری رفتار؛ نقش میانجیگر سبک‌های دلبستگی. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1402; 10 (5) :118-131
حسنی اکبری1 
، محمد علی بشارت* 2، رضا قربان جهرمی3 ، روح اله شهابی4
، محمد علی بشارت* 2، رضا قربان جهرمی3 ، روح اله شهابی4
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،Besharat@ut.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- استادیار، گروه روانشناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- استادیار، گروه روانشناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
چکیده: (1464 مشاهده)
مقدمه: رضایت زناشویی پایدارترین پیش‌بینی‌گر ثبات در زندگی است و از این‌رو استفاده درست از آن، به پایداری خانواده کمک می‌کند.
هدف: این پژوهش با هدف تدوین مدل ساختاری پیش‌بینی رضایت زناشویی براساس سیستم‌های فعال‌سازی/ بازداری رفتار با نقش میانجی دلبستگی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه زوج‌های جوان شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود، که از بین آن‌ها ۳۷۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت‌شناختی، رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸)، مقیاس فعال‌سازی/ بازداری رفتار (۱۹۹۴) و مقیاس دلبستگی بزرگسال (۱۳۸۵) بود. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل مسیر توسط نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و LISREL نسخه ۸/۸ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد سیستم بازداری (P<۰/۰۵, ß=-۰/۱۶)، دلبستگی ناایمن دوسوگرا (P<۰/۰۱, ß=-۰/۴۲) و اجتنابی (P<۰/۰۵, ß=-۰/۱۹) به‌طور مستقیم و منفی و دلبستگی ایمن (P<۰/۰۱, ß=۰/۲۶) به‌طور مستقیم و مثبت تاثیر معناداری بر رضایت زناشویی دارند. همچنین سیستم بازداری بر دلبستگی اجتنابی (P<۰/۰۱, ß=۰/۱۸)، دوسوگرا (P<۰/۰۱, ß=-۰/۱۹) و سیستم فعال‌سازی بر دلبستگی ایمن (P<۰/۰۵, ß=۰/۲۸) اثر مستقیم مثبت و سیستم فعال‌سازی بر دلبستگی اجتنابی (P<۰/۰۱, ß=-۰/۳۰) به‌طور مستقیم و منفی تاثیر معنادار دارند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سیستم فعال‌سازی/ بازداری رفتار به‌صورت مستقیم و از طریق سبک‌های دلبستگی به‌صورت غیرمستقیم قادر به پیش‌بینی رضایت زناشویی است. بنابراین به زوج درمانگرها پیشنهاد می‌شود از این متغیرها به منظور افزایش میزان رضایتمندی در زوجین استفاده نمایند.
هدف: این پژوهش با هدف تدوین مدل ساختاری پیش‌بینی رضایت زناشویی براساس سیستم‌های فعال‌سازی/ بازداری رفتار با نقش میانجی دلبستگی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه زوج‌های جوان شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود، که از بین آن‌ها ۳۷۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت‌شناختی، رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۸)، مقیاس فعال‌سازی/ بازداری رفتار (۱۹۹۴) و مقیاس دلبستگی بزرگسال (۱۳۸۵) بود. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل مسیر توسط نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و LISREL نسخه ۸/۸ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد سیستم بازداری (P<۰/۰۵, ß=-۰/۱۶)، دلبستگی ناایمن دوسوگرا (P<۰/۰۱, ß=-۰/۴۲) و اجتنابی (P<۰/۰۵, ß=-۰/۱۹) به‌طور مستقیم و منفی و دلبستگی ایمن (P<۰/۰۱, ß=۰/۲۶) به‌طور مستقیم و مثبت تاثیر معناداری بر رضایت زناشویی دارند. همچنین سیستم بازداری بر دلبستگی اجتنابی (P<۰/۰۱, ß=۰/۱۸)، دوسوگرا (P<۰/۰۱, ß=-۰/۱۹) و سیستم فعال‌سازی بر دلبستگی ایمن (P<۰/۰۵, ß=۰/۲۸) اثر مستقیم مثبت و سیستم فعال‌سازی بر دلبستگی اجتنابی (P<۰/۰۱, ß=-۰/۳۰) به‌طور مستقیم و منفی تاثیر معنادار دارند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سیستم فعال‌سازی/ بازداری رفتار به‌صورت مستقیم و از طریق سبک‌های دلبستگی به‌صورت غیرمستقیم قادر به پیش‌بینی رضایت زناشویی است. بنابراین به زوج درمانگرها پیشنهاد می‌شود از این متغیرها به منظور افزایش میزان رضایتمندی در زوجین استفاده نمایند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
