1- دانشجوی دکتری، گروه علوم رفتاری و شناختی و فناوری ورزش، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- استاد، گروه علوم رفتاری و شناختی و فناوری ورزش، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، A_farsi@sbu.ac.ir
چکیده: (1028 مشاهده)
مقدمه: خستگی فرایندی تجمعی و تدریجی است. با این تصور که با بیمیلی برای هرگونه تلاش، کاهش کارایی، هوشیاری و درنهایت اختلال در عملکرد همراه است.
هدف: هدف از این پژوهش، تعیین اثر خستگی ذهنی و عضلانی بر حافظهکاری فضایی بود.
روش: روش اجرای این تحقیق از نوع نیمه تجربی است که با استفاده از طرح پیشآزمون- پسآزمون انجام شد. شرکتکنندگان تحقیق حاضر را دانشجویان پسر ۲۰ تا۳۰ ساله دانشگاه شهید بهشتی در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند که از بین آنها به روش در دسترس، تعداد ۱۴ نفر با روش جی پاور و براساس مطالعات قبلی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل مقیاس خودارزیابی خستگی ذهنی، نرمافزار کرسی بلاک، نرمافزار استروپ و دوچرخه کارسنج مونارک بود. همچنین تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه مکرر و در قالب نرمافزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که اثر شرایط خستگی ذهنی بر حافظهکاری معنادار بوده (P=۰/۰۰۲) و موجب کاهش کارایی حافظهکاری شده است؛ اما شرایط خستگی عضلانی اثر معناداری بر ارزیابی حافظهکاری نداشته است و در این شرایط عملکرد بهتری در حافظهکاری داشتند (P=۰/۰۶۵).
نتیجهگیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر بر اهمیت نقش خستگی ذهنی که باعث کاهش عملکرد حافظهکاری میشود اشاره دارد و از طرفی این نوع خستگی مربوط به کارکردهای شناختی و مغزی مربوط میشود. میتوان نتیجه گرفت که نتایج با رویکرد بالا به پایین منطبق بوده و با دیدگاههای شناختی مانند نظریه برنامه حرکتی تعمیم یافته منطبق است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/11/26 | پذیرش: 1401/1/7 | انتشار: 1401/3/7