دوره 8، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 87-74 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bakhshandeh Larimi N, Zebardast A, Rezaei S. The effectiveness of acceptance and commitment therapy on cognitive flexibility, rumination, and distress tolerance in persons with Migraine headache. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2021; 8 (2) :74-87
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1004-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1004-fa.html
بخشنده لاریمی نگار، زبردست عذرا، رضائی سجاد. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی، نشخوار فکری و تحمل آشفتگی در افراد با سردرد میگرنی. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1400; 8 (2) :74-87
نگار بخشنده لاریمی1 
، عذرا زبردست* 2، سجاد رضائی3
، عذرا زبردست* 2، سجاد رضائی3
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ، zebardast@guilan.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران ، zebardast@guilan.ac.ir
3- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
چکیده: (2232 مشاهده)
مقدمه: تحمل درد میگرن، پیامدهای روانشناختی متنوعی دارد که در چارچوب کاربست‌های روان درمانی باید مورد توجه قرار گیرد.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی، نشخوار فکری و تحمل آشفتگی در افراد دارای سردرد میگرنی بود.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ۳۲ نفر مبتلا به سردرد میگرنی از دانشجویان دختر دانشگاه گیلان در نیمسال دوم تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸، با شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴n=) و کنترل (۱۸=n) جایدهی شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و به صورت هفتگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی دریافت کرد. قبل و پس از اتمام جلسات، هر دو گروه به پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، مقیاس پاسخ‌های نشخواری نولن هکسما و دیویس (۱۹۹۹) و مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون U مان-ویتنی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آشکار ساخت گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بعد از پایان مداخله، نمرات معنادار کمتری در نشخوار فکری (۰/۰۰۵P=، ۶۲/۰۰=U) و نمرات معنادار بیشتری را در تحمل آشفتگی (۰/۰۱P<، ۶۹/۵۰=U) نشان دادند. اجرای مداخله بر انعطاف‌پذیری شناختی افراد با سردرد در گروه آزمایش تفاوت معنادار نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرده است (۰/۷۰=P، ۱۳۳/۰۰=U).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، راهکار مناسبی برای کاهش نشخوار فکری در افراد با سردرد میگرنی و افزایش تحمل آشفتگی در افراد با دردهای مزمن است.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری شناختی، نشخوار فکری و تحمل آشفتگی در افراد دارای سردرد میگرنی بود.
روش: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. ۳۲ نفر مبتلا به سردرد میگرنی از دانشجویان دختر دانشگاه گیلان در نیمسال دوم تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸، با شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴n=) و کنترل (۱۸=n) جایدهی شدند. گروه آزمایش، هشت جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و به صورت هفتگی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی دریافت کرد. قبل و پس از اتمام جلسات، هر دو گروه به پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰)، مقیاس پاسخ‌های نشخواری نولن هکسما و دیویس (۱۹۹۹) و مقیاس تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) به صورت داوطلبانه پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون U مان-ویتنی تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آشکار ساخت گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بعد از پایان مداخله، نمرات معنادار کمتری در نشخوار فکری (۰/۰۰۵P=، ۶۲/۰۰=U) و نمرات معنادار بیشتری را در تحمل آشفتگی (۰/۰۱P<، ۶۹/۵۰=U) نشان دادند. اجرای مداخله بر انعطاف‌پذیری شناختی افراد با سردرد در گروه آزمایش تفاوت معنادار نسبت به گروه کنترل ایجاد نکرده است (۰/۷۰=P، ۱۳۳/۰۰=U).
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، راهکار مناسبی برای کاهش نشخوار فکری در افراد با سردرد میگرنی و افزایش تحمل آشفتگی در افراد با دردهای مزمن است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
