دوره 5، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1397 )
جلد 5 شماره 3 صفحات 94-81 |
برگشت به فهرست نسخه ها
زینب خانجانی1 
، مهدی فرهودی2 ، محمدعلی نظری3 ، محمدتقی سعیدی4 ، پریا آب روانی* 5
، مهدی فرهودی2 ، محمدعلی نظری3 ، محمدتقی سعیدی4 ، پریا آب روانی* 5
1- دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی
2- دانشگاه علوم پزشکی تبریز
3- علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز، بخش علوم اعصاب شناختی
4- کاندیدای دکتری علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز، بخش علوم اعصاب شناختی
5- دانشگاه تبریز ، parya_abravani@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی تبریز
3- علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز، بخش علوم اعصاب شناختی
4- کاندیدای دکتری علوم اعصاب شناختی، دانشگاه تبریز، بخش علوم اعصاب شناختی
5- دانشگاه تبریز ، parya_abravani@yahoo.com
چکیده: (4394 مشاهده)
مقدمه: سکته مغزی یا حادثه عروقی مغزی عبارت است از آغاز ناگهانی نوعی اختلال نورولوژیک که به یک علت عروقی کانونی قابل انتساب است. نقص در حافظه کاری از متداول ترین پدیده ها بعد از آسیب مغزی است.
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر توان‌بخشی شناختی بر توجه پراکنده، توجه انتخابی و کارکردهای اجرایی افراد بزرگ‌سال دچار سکته مغزی است.
روش: ۲۰ بیمار دچار سکته مغزی در این پژوهش به‌صورت مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. تمامی بیماران دو بار) پیش آزمون و پس آزمون(توسط آزمون حافظه کاری وکسلر، آزمون توجه متمرکز و پراکنده و آزمون مرتب کردن کارت های ویسکانسین بررسی شدند. سپس بر روی افراد قرارگرفته در گروه آزمایشی، طی ۵ هفته و ۵ روز هفته و به مدت ۳۰-۴۰ دقیقه برنامه کامپیوتری توان‌بخشی اجرا شد.
یافته ها: تحلیل کواریانس تک متغیره نشان می دهد که توان‌بخشی شناختی بر توجه انتخابی افراد بزرگ‌سال دچار سکته مغزی در مقایسه با افراد گروه کنترل تأثیر دارد اما بر توجه پراکنده و کارکرد اجرایی تأثیر ندارد. F محاسبه شده (۲۲/۲۳) در سطح معنی داری ۰/۰۵ p<معنی دار و F های محاسبه شده(۰/۰۶، ۹۷/۳) در سطح معنی داری ۰/۰۵ p<معنی دار نیست.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بهبودی معنی‌داری در توجه انتخابی توسط برنامه توان‌بخشی شناختی وجود دارد که ممکن است در نتیجه تغییرات در سازمان‌دهی عصبی در پاسخ به آسیب رخ دهد. به نظر می‌رسد عدم بهبود مشاهده شده در توجه پراکنده و کارکرد اجرایی ناشی از عدم هماهنگی و پردازش موازی در مناطق مختلف مغزی به علت بافت انفارکت شده است.
هدف: هدف این پژوهش بررسی تأثیر توان‌بخشی شناختی بر توجه پراکنده، توجه انتخابی و کارکردهای اجرایی افراد بزرگ‌سال دچار سکته مغزی است.
روش: ۲۰ بیمار دچار سکته مغزی در این پژوهش به‌صورت مساوی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. تمامی بیماران دو بار) پیش آزمون و پس آزمون(توسط آزمون حافظه کاری وکسلر، آزمون توجه متمرکز و پراکنده و آزمون مرتب کردن کارت های ویسکانسین بررسی شدند. سپس بر روی افراد قرارگرفته در گروه آزمایشی، طی ۵ هفته و ۵ روز هفته و به مدت ۳۰-۴۰ دقیقه برنامه کامپیوتری توان‌بخشی اجرا شد.
یافته ها: تحلیل کواریانس تک متغیره نشان می دهد که توان‌بخشی شناختی بر توجه انتخابی افراد بزرگ‌سال دچار سکته مغزی در مقایسه با افراد گروه کنترل تأثیر دارد اما بر توجه پراکنده و کارکرد اجرایی تأثیر ندارد. F محاسبه شده (۲۲/۲۳) در سطح معنی داری ۰/۰۵ p<معنی دار و F های محاسبه شده(۰/۰۶، ۹۷/۳) در سطح معنی داری ۰/۰۵ p<معنی دار نیست.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بهبودی معنی‌داری در توجه انتخابی توسط برنامه توان‌بخشی شناختی وجود دارد که ممکن است در نتیجه تغییرات در سازمان‌دهی عصبی در پاسخ به آسیب رخ دهد. به نظر می‌رسد عدم بهبود مشاهده شده در توجه پراکنده و کارکرد اجرایی ناشی از عدم هماهنگی و پردازش موازی در مناطق مختلف مغزی به علت بافت انفارکت شده است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |