دوره 9، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1401 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 94-82 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حمید محمدی* 
1، سید حسن هراتی2 ، فائزه بنده گار3 ، معصومه احمدی3
1، سید حسن هراتی2 ، فائزه بنده گار3 ، معصومه احمدی3
1- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی بالینی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران ، Dr.hamidmohammadi21@gmail.com
2- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد نقده، دانشگاه آزاد اسلامی، نقده، ایران
3- کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
2- استادیار، گروه تربیت بدنی، واحد نقده، دانشگاه آزاد اسلامی، نقده، ایران
3- کارشناس ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
چکیده: (1199 مشاهده)
مقدمه: اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی، اختلالی عصبی رشدی است که بر ۳-۷ درصد از کودکان اثر می‌گذارد.
هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر تأثیر بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت و منفی و کانون توجه بر عملکرد کمی و کیفی مهارت هدف‌گیری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی بود.
روش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با چهار گروه آزمایشی است. جامعه آماری دانش‌آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال شهر اصفهان با دامنه سنی ۷-۱۰ سال در سال ۱۴۰۰ بودند که ۴۸ نفر راست دست به صورت تصادفی خوشه‌ای براساس نتایج مقیاس درجه‌بندی رفتار کودکان کانرز به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه ۱۲ نفری تقسیم شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه دست برتری ادینبرگ، آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ، مقیاس پرتاب از بالای شانه اندرسون (۱۹۹۹) و تکلیف هدف‌گیری پرتاب از بالای شانه لوسیانا و همکاران (۲۰۱۲) استفاده شد. جهت بررسی عملکرد گروه‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون بونفرونی استفاده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۸ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد گروه‌های مورد مطالعه در پیشرفت کیفی و کمی مهارت هدف‌گیری با دست تفاوت معنی‌داری داشتند (۰/۰۵>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی دارای عملکرد بهتر و معناداری نسبت به دیگر گروه‌ها داشت (۰/۰۵>P)، سایر گروه‌های مورد مطالعه اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی عملکرد بهتری داشت لذا پیشنهاد می‌شود در آموزش و یادگیری مهارت‌های هدف‌گیری از این روش استفاده شود.
هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر تأثیر بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت و منفی و کانون توجه بر عملکرد کمی و کیفی مهارت هدف‌گیری در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعالی بود.
روش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با چهار گروه آزمایشی است. جامعه آماری دانش‌آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش‌فعال شهر اصفهان با دامنه سنی ۷-۱۰ سال در سال ۱۴۰۰ بودند که ۴۸ نفر راست دست به صورت تصادفی خوشه‌ای براساس نتایج مقیاس درجه‌بندی رفتار کودکان کانرز به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه ۱۲ نفری تقسیم شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه دست برتری ادینبرگ، آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ، مقیاس پرتاب از بالای شانه اندرسون (۱۹۹۹) و تکلیف هدف‌گیری پرتاب از بالای شانه لوسیانا و همکاران (۲۰۱۲) استفاده شد. جهت بررسی عملکرد گروه‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون بونفرونی استفاده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۸ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد گروه‌های مورد مطالعه در پیشرفت کیفی و کمی مهارت هدف‌گیری با دست تفاوت معنی‌داری داشتند (۰/۰۵>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی دارای عملکرد بهتر و معناداری نسبت به دیگر گروه‌ها داشت (۰/۰۵>P)، سایر گروه‌های مورد مطالعه اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد گروه بازخورد قیاسی- اجتماعی مثبت- توجه بیرونی عملکرد بهتری داشت لذا پیشنهاد می‌شود در آموزش و یادگیری مهارت‌های هدف‌گیری از این روش استفاده شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |