مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش­فعالی علاوه بر مشکلات عملکرد توجه و هوشیاری، پایین‌ترین سطح فعالیت اجتماعی را نشان می­دهند و مشکلات بیشتری در دوستیابی و حفظ آن دارند.

هدف: هدف از تحقیق حاضر تأثیر بازی‌های حرکتی و رایانه‌ای بر توجه و روابط اجتماعی دانش‌آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش ­فعالی ۱۲-۱۰ سال بود.
روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با دو گروه تجربی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش ­آموزان پسر ابتدایی ۱۲-۱۰ سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش­ فعالی منطقه ۴ تهران در سال ۱۴۰۰ بودند. از میان آن‌ها تعداد ۳۶ نفر به‌صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. بازی‌های حرکتی و رایانه‌ای در ۸ هفته و هر هفته در ۳ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای صورت پذیرفت. پرسشنامه کانرز نسخه والدین و پرسشنامه زبوف در پیش‌آزمون و پس‌آزمون توسط والدین پر شد. از تحلیل واریانس مرکب و از آزمون تی همبسته جهت تحلیل داده­ ها و با استفاده از نرم­ افزار SPSS نسخه ۲۳ استفاده شد.
یافته­ ها: بازی­های حرکتی و رایانه­ای تأثیر مثبت معنی ­داری بر توجه و ارتباط اجتماعی داشتند (P≤۰/۰۵)؛ اما بین تأثیر این دو مداخله بر هیچ یک از متغیرهای تحقیق تفاوت معنی­داری مشاهده نشد (P≥۰/۰۵).
نتیجه­ گیری: بازی­های حرکتی و رایانه­ ای موجب بهبود توجه و روابط اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش ­فعالی می­شود؛ بنابراین پیشنهاد می­شود از این بازی­ها برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش ­فعالی استفاده شود.