|
الگوی پیش‌بینی خودناتوان سازی دانشجویان دانشگاه بجنورد: نقش مؤلفه‌های سازگار و ناسازگار کمالگرایی
|
سعید شاه حسینی تازیک  ، قاسم صالح پور |
| دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران |
|
|
چکیده: (191 مشاهده) |
مقدمه: خودناتوان سازی، هر عمل یا انتخاب تنظیم عملکردی است که فرصت بیرونی سازی شکست و درونی سازی موفقیت را افزایش می‌دهد.
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی نقش کمالگرایی و ابعاد مختلف آن در پیش‌بینی خودناتوان سازی دانشجویان دانشگاه بجنورد بود.
روش: نوع پژوهش توصیفی مقطعی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه بجنورد در سال تحصیلی ۹۳-۱۳۹۲ بود. از ۲۰۰ نفر به شیوه خوشه‌ای چند مرحله‌ای نمونه‌گیری به عمل آمد و هر یک از آنها به مقیاس کمالگرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) و مقیاس خودناتوان سازی جونز و رودوالت (۱۹۸۲) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از نسخه ۱۸ نرمافزار SPSS برای تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: بین هر یک از ابعاد هشت‌گانه کمالگرایی با خودناتوان سازی رابطه مثبت و مستقیم معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۵<P)؛ به عبارت دیگر، با افزایش کمالگرایی بر استفاده از راهبردهای خودناتوان ساز افزوده می‌شود. هیچ یک از ابعاد کمالگرایی در الگوی پیش‌بینی خودناتوان سازی از رگرسیون خارج نشدند و در مدل نهایی ۰/۳۲ از واریانس خودناتوان سازی را پیش‌بینی کردند (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: کمالگرایی سازه‌ای چند بعدی است که می‌تواند خودناتوان سازی دانشجویان را متأثر سازد. از این رو، لازم است مداخلاتی به منظور مدیریت منظم مؤلفه‌های کمالگرایی دانشجویان طرح‌ریزی گردد. |
|
| واژه‌های کلیدی: خودناتوان سازی، کمالگرایی، دانشجویان دانشگاه |
|
|
متن کامل [PDF 826 kb]
(61 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1399/5/16 | پذیرش: 1399/7/30 | انتشار: 1399/9/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
