دوره 7، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )                   جلد 7 شماره 4 صفحات 53-42 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Kalantari M, Abedi R, Tahan M. Investigating the effectiveness of behavioral therapy tactics training in improving and increasing social communication and social interaction in students. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2020; 7 (4) :42-53
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-815-fa.html
کلانتری معصومه، عابدی رضا، طحان محمد. بررسی اثر‌بخشی آموزش تکتیک‌های رفتاردرمانی در بهبودی و افزایش ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی در دانش‌آموزان درخودمانده. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1399; 7 (4) :42-53

URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-815-fa.html


1- دکتری تخصصی روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، rachel.chew1971@gmail.com
2- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
3- مربی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
چکیده:   (2446 مشاهده)
مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در مهارت‌های اجتماعی با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند.
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش تکتیک­‌های رفتاردرمانی در بهبودی و افزایش ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی در دانش‌آموزان درخودمانده بود.
روش: این پژوهش با روش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با یک گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان با اختلال درخودماندگی ۷ تا ۱۲ سال مراجعه‌ کننده به مرکز اختلالات طلوع شهر قاینات در سال ۱۳۹۷ بود. از میان آن‌ها ۱۶ دانش‌آموز درخودمانده، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شد. آزمودنی‌ها تحت ۹ جلسه تکتیک­‌های رفتاردرمانی براساس پروتکل 
ABA (به مدت ۲ ماه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس درجه‌بندی اوتیسم گیلیام (گارز-۳) (۲۰۱۴) بود که قبل و بعد از مداخله توسط والدین دانشآموزان تکمیل شد. دادههای جمع‌آوری‌ شده با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و آمار استنباطی ضریب همبستگی و آزمون t مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت.
یافته­‌ها: نتایج نشان داد که تکتیک‌های رفتاردرمانی در بهبودی و افزایش ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی در دانش‌آموزان درخودمانده منجر شد (
P<۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: لذا میتوان نتیجه گرفت که تکتیک­‌های رفتاردرمانی برای ارتقای ظرفیت و بهبود دانش­‌آموزان درخودمانده میتواند روش مؤثری باشد. این موضوع خود مؤید این نکته است که نباید این دانش‌آموزان را بدون یک برنامه آموزشی مدون و متناسب با نیازهای هر کودک، به حال خود رها نمود.
متن کامل [PDF 576 kb]   (1497 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/4/15 | پذیرش: 1399/5/29 | انتشار: 1399/7/5

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 All Rights Reserved | Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry

Designed & Developed by : Yektaweb