دوره 7، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baghooli Kermani M, Nikrahan G R, Sadeghi M. The study of the effectiveness of cognitive behavioral therapy on depression and C-reactive protein in cardiac patients. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2020; 7 (4) :1-12
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-770-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-770-fa.html
بقولی کرمانی مریم، نیکراهان غلامرضا، صادقی معصومه. بررسی تأثیر درمان شناختی– رفتاری بر افسردگی و پروتئین واکنش‌دهنده‌ی سی در بیماران کرونری. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1399; 7 (4) :1-12
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، 6maryam5@gmail.com
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
3- استاد بیماریهای قلب و عروق، مرکز بازتوانی قلب، پژوهشکده‌ی قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
3- استاد بیماریهای قلب و عروق، مرکز بازتوانی قلب، پژوهشکده‌ی قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (3262 مشاهده)
مقدمه: بیماریهای قلبی- عروقی در صدر عوامل مرگ و میر دنیا قرار داشته و اختلال افسردگی شایعترین اختلال روانی بیماران قلبی است. اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی و کاهش مرگ و میر ناشی از افسردگی در بیماران قلبی مورد بحث و اختلاف است.
هدف: مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر افسردگی و پروتئین واکنش دهندهی سی فوق حساس در بیماران کرونری انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری و گروه کنترل فعال بود. جامعه آماری کلیه مراجعه‌کنند‌گان به پژوهشکده قلب و عروق اصفهان در سال ۱۳۹۷ بود. ۵۰ بیمار به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش وکنترل فعال اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته تحت آموزش گروهی شناختی– رفتاری و گروه کنترل تحت آموزش‌های معمول پزشکی قرار گرفتند. ابزارها شامل پرسشنامه افسردگی بک و کیت تشخیص کمی پروتئین واکنش دهندهی سی بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی ۲۴ استفاده شد.
یافته‌ها: افسردگی و پروتئین واکنش دهندهی سیتفاوت معنی‌داری در دو گروه آزمایش و کنترل در مراحل اندازه‌گیری نداشته‌اند (۰/۰۵<P) ؛ بنابراین درمان شناختی– رفتاری بر کاهش افسردگی بیماران کرونری و پروتئین واکنش دهندهی سی تأثیر معنادار ندارد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: طبق نتایج درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی بیماران کرونری و نیز پیش آگهی منفی در این بیماران تأثیری ندارد. این نتایج می‌تواند موجب اتخاذ رویکردهای درمانی جایگزین از سوی روانشناسان قلب و عروق گردد.
هدف: مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر افسردگی و پروتئین واکنش دهندهی سی فوق حساس در بیماران کرونری انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، پیگیری و گروه کنترل فعال بود. جامعه آماری کلیه مراجعه‌کنند‌گان به پژوهشکده قلب و عروق اصفهان در سال ۱۳۹۷ بود. ۵۰ بیمار به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش وکنترل فعال اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته تحت آموزش گروهی شناختی– رفتاری و گروه کنترل تحت آموزش‌های معمول پزشکی قرار گرفتند. ابزارها شامل پرسشنامه افسردگی بک و کیت تشخیص کمی پروتئین واکنش دهندهی سی بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی ۲۴ استفاده شد.
یافته‌ها: افسردگی و پروتئین واکنش دهندهی سیتفاوت معنی‌داری در دو گروه آزمایش و کنترل در مراحل اندازه‌گیری نداشته‌اند (۰/۰۵<P) ؛ بنابراین درمان شناختی– رفتاری بر کاهش افسردگی بیماران کرونری و پروتئین واکنش دهندهی سی تأثیر معنادار ندارد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: طبق نتایج درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افسردگی بیماران کرونری و نیز پیش آگهی منفی در این بیماران تأثیری ندارد. این نتایج می‌تواند موجب اتخاذ رویکردهای درمانی جایگزین از سوی روانشناسان قلب و عروق گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
