دوماهنامه علمی پژوهشی

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی کیفیتِ زندگی درمانی(QOLT) در تغییر سطح تاب­آوری تحصیلی و خود-تمایزیافتگی دانش­آموزان دختر افسرده شهر خرم­آباد بود. این پژوهش به صـورت شـبه­تجربـی بـود کـه در آن از طـرح پـیش­آزمـون - پـس­آزمـون بـا گـروه کنتـرل اسـتفاده شـد. نمونـه پـژوهش 40 آزمـودنی بـود کـه از میـان دانـش­آمـوزان دختـر دبیرسـتانی دارای افسردگی شـهر خرم­آباد انتخـاب و بـه صـورت تصـادفی در گـروه­هـای آزمـایش(کیفیتِ زندگی درمانیQOLT) و گواه گمارده شـدند. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته تحت کیفیتِ زندگی درمانیQOLT قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله­ای دریافت نکرد. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه تجدید نظر شده خود تمایزیافتگی (DSI-R) اسکورون و اسمیت(2003) و پرسش­نامه تاب­آوری تحصیلی ساموئل(2004) در مراحل پیش­آزمون و پس­آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. داده­های پژوهش با روش تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل داده­ها به کمک نرم­افزار(SPSS.21) انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنی­داری بین دو گروه نشان داد. یافته­ها حاکی از آن بود که کیفیتِ زندگی درمانی در افزایش خود-تمایزیافگی و تاب­آوری تحصیلی اثربخش است.