BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-240-fa.html
2- کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرگان، ایران
3- دانشجوی دکتری مشاوره ،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران ،ایران
4- دکتری تخصصی، مرکز پژوهشی اختلالات رفتاری و سو مصرف مواد، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
مقدمه: هدف پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 سال شهرستان همدان بود.
روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. جامعه آماری شامل 3000 نفر از دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ناحیه ی یک آموزش و پرورش شهر همدان بود. در نمونه گیری این پژوهش از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد. در مرحله بعد از بین مدارس متوسطه این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از بین دانش آموزان این مدرسه 32 نفر انتخاب شدند. مقیاس پرخاشگری باس و پری[1] و مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان[2] بر روی دانش آموزان اجرا شد. در گروه آزمایش و گواه هر گروه 16 نفر جایگزین شدند و متغیر مستقل (طرحواره درمانی) طی 10 جلسه ی 60 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید.
یافته ها: بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخشی طرح واره درمانی بر روی پرخاشگری بدنی(3/20=F، 05/0=P)، پرخاشگری کلامی(6/16=F، 05/0=P)، خشم (5/104=F، 05/0=P)، خصومت(2/7=F، 05/0=P) و اضطراب اجتماعی(9/8=F، 05/0=P)، بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 ساله شهرستان همدان موثر است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
