1- دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، Farshbaf@iaurmia.ac.ir
3- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
چکیده: (61 مشاهده)
مقدمه: خیانت زناشویی به آسیبهای متعددی در افراد منجر و موجب کاهش انعطافپذیری کنشی و افزایش پریشانی روانشناختی میشود؛ لذا مداخلات درمانی جهت افزایش انعطافپذیری کنشی و کاهش پریشانی روانشناختی زنان آسیب دیده از خیانت همسر باید مورد توجه قرار بگیرد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار و درمان شناختی_ رفتاری بر انعطافپذیری کنشی و پریشانی روانشناختی زنان 20 تا 40 ساله آسیب دیده از خیانت همسر بود.
روش: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی است. تعداد 45 زن آسیب دیده از خیانت همسر در 4 ماهه اول سال 1402 مراجعه کننده به مراکز مشاوره نیروی انتظامی با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه 15 نفره درمان هیجانمدار، شناختی- رفتاری و گروه کنترل، پرسشنامههای انعطافپذیری کنشی کانور و دیویدسون (2003) و پریشانی روان شناختی کسلر و همکاران (2003) را پیش، پس از مداخله و پس از 2 ماه پیگیری تکمیل نمودند. دادهها با تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و با نرمافزار spss22 تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد درمان شناختی_ رفتاری و هیجانمدار در ارتقاء انعطافپذیری کنشی و کاهش پریشانی روانشناختی اثربخش بودند (01/0 > P). در پریشانی روانشناختی درمان شناختی- رفتاری اثربخشی بیشتری داشت (05/0 > P)، اما در انعطافپذیری کنشی بین دو مداخله درمانی تفاوت وجود نداشت (05/0 < P).
نتیجهگیری: نتایج به دست آمده حاکی از اثربخشی درمان شناختی_ رفتاری و هیجان مدار بر انعطافپذیری کنشی و پریشانی روانشناختی زنان آسیب دیده از خیانت همسر بود. همچنین درمان شناختی- رفتاری نسبت به درمان هیجانمدار، اثربخشی بیشتری در کاهش پریشانی روانشناختی داشت.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/10/26 | پذیرش: 1402/11/4