دوره 11، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1403 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 45-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohaddas Pishnamaz E, Yosefi N, Mirza Hosseini H. Comparing the effectiveness of schema therapy and emotionally focused therapy on couples' marital disaffection. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2024; 11 (4) :40-45
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2120-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2120-fa.html
محدث پیشنماز الهام، یوسفی ناصر، میرزا حسینی حسن. مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی زوجین. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1403; 11 (4) :40-45
1- دانشجوی دکتری گروه مشاوره، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
2- دکتر ،گروه مشاوره دانشگاه کردستان، کردستان، ایران ،yosefi@gmail.com
3- دکتر گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
2- دکتر ،گروه مشاوره دانشگاه کردستان، کردستان، ایران ،
3- دکتر گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
چکیده: (318 مشاهده)
مقدمه: یکی از مهمترین مشکلات در زندگی زوجین دلزدگی زناشویی است. به کارگیری مداخلات آموزشی و درمانی متعددی برای بهتر کردن زندگی زناشویی پیشنهاد شده که از آن جمله می توان به درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی اشاره کرد.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی در زوجین بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر تهران با شکایت تعارضهای زناشویی در تابستان و پاییز سال 1402 بودند که از میان آنها 16 زوج (32 نفر) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با همگنسازی در دو گروه به‌صورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت پیش آزمون، پس آزمون- پیگیری شرکت کنندهها به مقیاس دلزدگی زناشویی کایزر (1996) پاسخ دادند. پس از 12 جلسه طرحواره درمانی و 12 جلسه درمان هیجان مدار، در پژوهش حاضر جهت تحلیل دادهها از روش آماری "تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر" و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از اثربخشی که طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی در گروههای مداخله و تداوم این اثرات در مرحله پیگیری بود (05/0>P).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی هر دو به یک اندازه بر دلزدگی زناشویی در زوجین مؤثر بودند. پیشنهاد می‌شود طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار در برنامه‌های آموزشی زوج‌ها و خانواده درمانی گنجانده شود.
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی در زوجین بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر تهران با شکایت تعارضهای زناشویی در تابستان و پاییز سال 1402 بودند که از میان آنها 16 زوج (32 نفر) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با همگنسازی در دو گروه به‌صورت تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت پیش آزمون، پس آزمون- پیگیری شرکت کنندهها به مقیاس دلزدگی زناشویی کایزر (1996) پاسخ دادند. پس از 12 جلسه طرحواره درمانی و 12 جلسه درمان هیجان مدار، در پژوهش حاضر جهت تحلیل دادهها از روش آماری "تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر" و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از اثربخشی که طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی در گروههای مداخله و تداوم این اثرات در مرحله پیگیری بود (05/0>P).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی هر دو به یک اندازه بر دلزدگی زناشویی در زوجین مؤثر بودند. پیشنهاد می‌شود طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار در برنامه‌های آموزشی زوج‌ها و خانواده درمانی گنجانده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
