دوره 11، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1403 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 5-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mafhoom S, Mohammadi Shirmahaleh F, Dehesttani M, Peivandi P. Comparison of the effectiveness of commitment and acceptance therapy and self-compassion therapy on distress tolerance and eating behavior in patients with type 2 diabetes. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2024; 11 (4) :1-5
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2049-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-2049-fa.html
مفهوم صدف، محمدی شیرمحله فاطمه، دهستانی مهدی، پیوندی پریسا. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقتورزی بر تحمل پریشانی و رفتار خوردن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1403; 11 (4) :1-5
صدف مفهوم1 
، فاطمه محمدی شیرمحله* 2، مهدی دهستانی3 ، پریسا پیوندی4
، فاطمه محمدی شیرمحله* 2، مهدی دهستانی3 ، پریسا پیوندی4
1- دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ،m_mohammadi1352@yahoo.com
3- دانشیار گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.
4- استادیار گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ،
3- دانشیار گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.
4- استادیار گروه روانشناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
چکیده: (956 مشاهده)
مقدمه: شاخص توده بدنی در بیماران مبتلا به دیابت تحت تأثیر رفتارهای ارتقادهنده سلامت، تحمل پریشانی و رفتار خوردن قرار دارد و تغییر در آنها ممکن است موجب تغییر در وضعیت بیماران دیابتی شود.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقتورزی بر تحمل پریشانی و رفتار خوردن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افراد دارای اضافه وزن با شاخص توده بدنی 25-35 مراجعه‌کننده به آزمایشگاه تحقیق شهر تهران در پاییز و زمستان سال 1400 بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 45 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامه سه عاملی رفتار خوردن کاپلری و همکاران (2009) بود. پس از اجرای 8 جلسه، 90 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و 8 جلسه، 90 دقیقهای درمان خودشفقتورزی، دادههای پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت ورزی بر تحمل پریشانی و رفتار خوردن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تفاوتی وجود ندارد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: تایج پژوهش حاضر نشان داد درمان پذیرش و تعهد و درمان خودشفقتورزی، درمانهایی اثربخش در کاهش مشکلات روانشناختی افراد دچار اضافه وزن اعم از رفتار خوردن و عدم تحمل پریشانی هستند.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقتورزی بر تحمل پریشانی و رفتار خوردن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افراد دارای اضافه وزن با شاخص توده بدنی 25-35 مراجعه‌کننده به آزمایشگاه تحقیق شهر تهران در پاییز و زمستان سال 1400 بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 45 نفر انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش جهت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و پرسشنامه سه عاملی رفتار خوردن کاپلری و همکاران (2009) بود. پس از اجرای 8 جلسه، 90 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و 8 جلسه، 90 دقیقهای درمان خودشفقتورزی، دادههای پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و درمان خودشفقت ورزی بر تحمل پریشانی و رفتار خوردن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تفاوتی وجود ندارد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: تایج پژوهش حاضر نشان داد درمان پذیرش و تعهد و درمان خودشفقتورزی، درمانهایی اثربخش در کاهش مشکلات روانشناختی افراد دچار اضافه وزن اعم از رفتار خوردن و عدم تحمل پریشانی هستند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
