دوره 10، شماره 6 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 6 صفحات 26-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Motamedi P, Entezari Khorasani Z, Rafiee S, Vaez Mousavi M, Parvinpour S. The effect of exercise in interactive levels, cognitive rehabilitation and selected sports exercises on cognitive functions in patients with MS. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2024; 10 (6) :12-26
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1929-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1929-fa.html
معتمدی پریسا، انتظاری خراسانی زهرا، رفیعی صالح، واعظ موسوی سید محمد کاظم، پروین‌پور شهاب. تاثیر تمرین در سطوح تعاملی، توانبخشی شناختی و تمرینات منتخب ورزشی بر کارکردهای شناختی مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1402; 10 (6) :12-26
1- دانشجوی دکتری، گروه رفتار حرکتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه رفتار حرکتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،Entezari.zahra@gmail.com
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی، پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران
4- استاد، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
5- استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه رفتار حرکتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی، پژوهشگاه علوم ورزشی، تهران، ایران
4- استاد، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
5- استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (1581 مشاهده)
مقدمه: ام‌اس یک بیماری خود ایمنی و تخریبگر سیستم عصبی مرکزی با انواع مختلف دوره‌های بیماری است که منجر به ناتوانی جسمانی و شناختی می‌شود.
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در سطوح تعاملی، توانبخشی شناختی و تمرینات منتخب ورزشی بر کارکردهای شناختی مبتلایان به ام‌اس بود.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به ام‌اس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه شامل ۳۰ زن مبتلا به ام‌اس با دامنه سنی ۲۵ تا ۴۵ سال بود که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه توانبخشی شناختی، منتخب ورزشی و سطوح تعاملی گمارده شدند. سپس به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای افراد در هر گروه به تمرینات اختصاصی گروه خود پرداختند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از مجموعه آزمون‌های ارزیابی عصب روانشناختی کن‌تب (۱۹۸۰) و پرسشنامه تعیین درجه پیشرفت ناتوانی (۱۹۹۵) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی وابسته در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین در سطوح تعاملی منجر به بهبود بیشتر شاخص‌های شناختی زمان واکنش و توجه انتخابی نسبت به توانبخشی شناختی و تمرین ورزشی شد (۰/۰۵>P). درحالیکه هر سه روش تمرینی به یک میزان منجر به توسعه شاخص‌های حافظه‌کاری و انعطاف‌پذیری شناختی شدند و تفاوت معنی‌داری بین میزان اثرگذاری این روش‌ها یافت نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج نشان داد استفاده از تمرین در سطوح تعاملی بیشترین تاثیر بر بهبود کارکردهای شناختی افراد مبتلا به ام‌اس را دارد. بنابراین به نظر می‌رسد استفاده از این نوع تمرینات منجر به القاء بار شناختی می‌شود، لذا پیشنهاد می‌شود از این نوع تمرینات در توانبخشی افراد مبتلا به ام‌اس استفاده شود.
هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در سطوح تعاملی، توانبخشی شناختی و تمرینات منتخب ورزشی بر کارکردهای شناختی مبتلایان به ام‌اس بود.
روش: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به ام‌اس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه شامل ۳۰ زن مبتلا به ام‌اس با دامنه سنی ۲۵ تا ۴۵ سال بود که به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه توانبخشی شناختی، منتخب ورزشی و سطوح تعاملی گمارده شدند. سپس به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای افراد در هر گروه به تمرینات اختصاصی گروه خود پرداختند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از مجموعه آزمون‌های ارزیابی عصب روانشناختی کن‌تب (۱۹۸۰) و پرسشنامه تعیین درجه پیشرفت ناتوانی (۱۹۹۵) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی وابسته در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد تمرین در سطوح تعاملی منجر به بهبود بیشتر شاخص‌های شناختی زمان واکنش و توجه انتخابی نسبت به توانبخشی شناختی و تمرین ورزشی شد (۰/۰۵>P). درحالیکه هر سه روش تمرینی به یک میزان منجر به توسعه شاخص‌های حافظه‌کاری و انعطاف‌پذیری شناختی شدند و تفاوت معنی‌داری بین میزان اثرگذاری این روش‌ها یافت نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج نشان داد استفاده از تمرین در سطوح تعاملی بیشترین تاثیر بر بهبود کارکردهای شناختی افراد مبتلا به ام‌اس را دارد. بنابراین به نظر می‌رسد استفاده از این نوع تمرینات منجر به القاء بار شناختی می‌شود، لذا پیشنهاد می‌شود از این نوع تمرینات در توانبخشی افراد مبتلا به ام‌اس استفاده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
