دوره 10، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 26-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hooshyari F, Molanorouzi K, Ghasemi A, Kashi A. The effectiveness of a selected movement program with structured, unstructured, and mixed on the social and psychological development of children aged 4 to 6 years. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2023; 10 (4) :15-26
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1791-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-1791-fa.html
هوشیاری فرامرز، ملانوروزی کیوان، قاسمی عبدالله، کاشی علی. اثربخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب با ساختار، بی‌ساختار و ترکیبی بر رشد اجتماعی و روانشناختی کودکان 4 تا 6 سال. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1402; 10 (4) :15-26
فرامرز هوشیاری1 
، کیوان ملانوروزی* 2، عبدالله قاسمی3 ، علی کاشی4
، کیوان ملانوروزی* 2، عبدالله قاسمی3 ، علی کاشی4
1- دانشجوی دکتری، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،Keivannorozy@gmail.com
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه علوم رفتاری در ورزش، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
2- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- استادیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- دانشیار، گروه علوم رفتاری در ورزش، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
چکیده: (1345 مشاهده)
مقدمه: بازی یکی از روش‌هایی برای آموزش مهارت‌های مورد نیاز حرکتی، عاطفی، اجتماعی است، و بازی ساختارمند فرآیندهای یادگیری، ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه‌ریزی می‌کند.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب با ساختار، بی‌ساختار و ترکیبی بر رشد اجتماعی و روانشناختی کودکان ۶-۴ سال بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ۶-۴ سال مهدهای کودک منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۶۰ کودک بود که به‌طور هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری با ساختار، بی‌ساختار و ترکیبی قرار گرفتند. گروه‌های مورد مطالعه براساس پروتکل اجرایی خود طی ۱۲ هفته، هفته‌ای دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین نمودند. گروه‌های تحقیق قبل و بعد از مداخله پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند (۱۹۸۹) و پرسشنامه رشد روانشناختی کودکان (۱۳۹۱) را تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تحلیل‌های آماری توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵>P انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل آزمون و اثر تعاملی گروه- مراحل معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما اثر اصلی گروه معنادار نبود (۰/۰۵<P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد بین گروه ترکیبی و با ساختار تفاوت معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما بین دو گروه بی‌ساختار و با ساختار و همچنین ترکیبی و بی‌ساختار تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاکی از مؤثر بودن تمرینات ترکیبی بر رشد مهارت‌های روانشناختی و اجتماعی کودکان بود؛ لذا پیشنهاد می‌شود متخصصان و معلمان تربیت‌بدنی از این پروتکل‌ها جهت بهبود و ارتقای این مهارت‌ها استفاده نمایند.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب با ساختار، بی‌ساختار و ترکیبی بر رشد اجتماعی و روانشناختی کودکان ۶-۴ سال بود.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ۶-۴ سال مهدهای کودک منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۶۰ کودک بود که به‌طور هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری با ساختار، بی‌ساختار و ترکیبی قرار گرفتند. گروه‌های مورد مطالعه براساس پروتکل اجرایی خود طی ۱۲ هفته، هفته‌ای دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین نمودند. گروه‌های تحقیق قبل و بعد از مداخله پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند (۱۹۸۹) و پرسشنامه رشد روانشناختی کودکان (۱۳۹۱) را تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تحلیل‌های آماری توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵>P انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل آزمون و اثر تعاملی گروه- مراحل معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما اثر اصلی گروه معنادار نبود (۰/۰۵<P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد بین گروه ترکیبی و با ساختار تفاوت معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما بین دو گروه بی‌ساختار و با ساختار و همچنین ترکیبی و بی‌ساختار تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاکی از مؤثر بودن تمرینات ترکیبی بر رشد مهارت‌های روانشناختی و اجتماعی کودکان بود؛ لذا پیشنهاد می‌شود متخصصان و معلمان تربیت‌بدنی از این پروتکل‌ها جهت بهبود و ارتقای این مهارت‌ها استفاده نمایند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
