دوره 6، شماره 5 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1398 )
جلد 6 شماره 5 صفحات 128-118 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Motaghian M, Abdi Zarrin S. Prediction of neuroticism based on attachment styles and early maladaptive schemas in clients of counseling centers in the City of Qom. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2019; 6 (5) :118-128
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-718-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-718-fa.html
متقیان مرضیه، عبدی زرین سهراب. پیشبینی روان رنجوری بر‌اساس سبک‌های دلبستگی و طرح واره‌های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1398; 6 (5) :118-128
1- مربی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی اراک، اراک، ایران ، m_motaghian1989@yahoo.com
2- استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه قم، قم، ایران
2- استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده: (2659 مشاهده)
مقدمه: روان رنجوری تمایل عمومی به تجربه عواطف منفی تعریف شده است و به عنوان یکی از خصیصه‌های مهم در حوزه روانشناسی برای پیشبینی رفتار افراد مطرح است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی روان رنجوری بر‌اساس سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم صورت گرفته است.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل مراجعین مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه‌ای شامل ۷۷ نفر زن و ۵۰ نفر مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم بلند، پرسشنامه طرحواره یانگ-فرم بلند و پرسشنامه دلبستگی بزرگسال بود. برای بررسی و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد همه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به صورت معناداری قادر به پیشبینی متغیر روان رنجوری بودند (۰/۰۵>P) و (۰/۰۱>P). و همچنین بیشترین توانایی پیشبینی روان رنجوری را سه طرحواره رهاشدگی/ بی‌ثباتی، عدم خویشتن‌داری/ خود انضباطی ناکافی، منفی‌گرایی/ بدبینی و دو سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا داشتند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، نقش همزمان سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در پیش بینی روان رنجوری افراد شایان توجه است. بنابراین می‌توان چنین تبیین کرد که در در جلسات مشاوره با مراجعانی که مشکلات مربوط به روان رنجوری دارند بایستی به مقوله‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های دلبستگی آنان هم توجه داشت.
هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی روان رنجوری بر‌اساس سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در مراجعین مراکز مشاوره شهر قم صورت گرفته است.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل مراجعین مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۳۹۵ بود. نمونه‌ای شامل ۷۷ نفر زن و ۵۰ نفر مرد به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی نئو-فرم بلند، پرسشنامه طرحواره یانگ-فرم بلند و پرسشنامه دلبستگی بزرگسال بود. برای بررسی و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد همه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و هر سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به صورت معناداری قادر به پیشبینی متغیر روان رنجوری بودند (۰/۰۵>P) و (۰/۰۱>P). و همچنین بیشترین توانایی پیشبینی روان رنجوری را سه طرحواره رهاشدگی/ بی‌ثباتی، عدم خویشتن‌داری/ خود انضباطی ناکافی، منفی‌گرایی/ بدبینی و دو سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا داشتند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، نقش همزمان سبک‌های دلبستگی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه در پیش بینی روان رنجوری افراد شایان توجه است. بنابراین می‌توان چنین تبیین کرد که در در جلسات مشاوره با مراجعانی که مشکلات مربوط به روان رنجوری دارند بایستی به مقوله‌های طرحواره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های دلبستگی آنان هم توجه داشت.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
