دوره 6، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1398 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 73-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار مشاوره، گروه روان شناسی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، Salman_zarei@yahoo.com
چکیده: (3882 مشاهده)
مقدمه: رابطه بین تاب آوری و فرسودگی زناشویی از حمایت نظری و تجربی کافی برخوردار است، اما درباره سازوکارهای که تاب آوری از طریق آنها بر فرسودگی زناشویی اثر می گذارد مطالعات اندکی وجود دارد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش واسطه ای خودتمایزیافتگی در رابطه بین تابآوری با دلزدگی زناشویی در بین زنان متاهل شهر تهران انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. از جامعه زنان متاهل ۲۰۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به وسیله مقیاس دلزدگی زناشویی (CBS)، مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه تجدیدنظر شده خود تمایزیافتگی(DSI- R) مورد آزمون قرار گرفتند. پس از اینکه داده ها جمع آوری شد با استفاده از (همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که اثر مستقیم تابآوری بر دلزدگی زناشویی منفی معنادار(۲۱۲/۰-=ß و۰۱/۰>P) و بر خودتمایزیافتگی مثبت معنادار(۴۵۹/۰=ß و۰۱/۰>P) بود. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اثرغیرمستقیم تاب آوری بر دلزدگی زناشویی از طریق خودتمایز یافتگی منفی معناداری(۰۹۶/۰-=ß و۰۵/۰>P) بود.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر بر نقش واسطه ای خودتمایزیافتگی به عنوان یک سازوکار مهم در رابطه بین تابآوری و دلزدگی زناشویی تاکید دارد. بنابراین، گسترش و توسعه خودتمایزیافتگی در زنان متاهل میتواند روش خوبی برای حمایت از آنها در مواجهه با ناملایمات زندگی زناشویی باشد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش واسطه ای خودتمایزیافتگی در رابطه بین تابآوری با دلزدگی زناشویی در بین زنان متاهل شهر تهران انجام شد.
روش: این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. از جامعه زنان متاهل ۲۰۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به وسیله مقیاس دلزدگی زناشویی (CBS)، مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) و پرسشنامه تجدیدنظر شده خود تمایزیافتگی(DSI- R) مورد آزمون قرار گرفتند. پس از اینکه داده ها جمع آوری شد با استفاده از (همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که اثر مستقیم تابآوری بر دلزدگی زناشویی منفی معنادار(۲۱۲/۰-=ß و۰۱/۰>P) و بر خودتمایزیافتگی مثبت معنادار(۴۵۹/۰=ß و۰۱/۰>P) بود. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اثرغیرمستقیم تاب آوری بر دلزدگی زناشویی از طریق خودتمایز یافتگی منفی معناداری(۰۹۶/۰-=ß و۰۵/۰>P) بود.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر بر نقش واسطه ای خودتمایزیافتگی به عنوان یک سازوکار مهم در رابطه بین تابآوری و دلزدگی زناشویی تاکید دارد. بنابراین، گسترش و توسعه خودتمایزیافتگی در زنان متاهل میتواند روش خوبی برای حمایت از آنها در مواجهه با ناملایمات زندگی زناشویی باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |