1- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران ، f.eshaghi_psy@yahoo.com
2- استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اراک، اراک، ایران
چکیده: (3070 مشاهده)
مقدمه: افسردگی، از شایعترین اختلالات روانی است که تا سال ۲۰۲۰ به رتبه دوم جهانی تبدیل میشود.
هدف: مقایسه تأثیر سایکودرام و گروه درمانی شناختی و ترکیب این دو بر میزان افسردگی و قصد استمداد طلبی بیماران مبتلا به افسردگی عمده بستری انجام شد.
روش: نوع مطالعه شبه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و همراه با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری بیماران بستری مبتلا به افسردگی عمده (بیمارستان رازی و لواسانی تهران) بودند که ۴۰ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه آزمایش و یک گروه تصادفی جایگزین شدند. ۱۲ جلسه مداخله طبق پروتکل سایکودرامای کلاسیک و گروه درمانی شناختی فری برگزار شد. سیاهه افسردگی بک (۱۳۸۶) و پرسشنامه قصد استمداد طلبی کوهن (۱۳۹۱) در مورد آن ها اجرا شد. در تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: سه گروه در نمرات افسردگی و قصد استمداد طلبی تفاوت آماری معنیدار داشتند (۰/۰۰۱>sig).
نتیجهگیری: یافته ها نشان داد که هر سه مداخله در کاهش میزان افسردگی و افزایش میزان قصد استمداد طلبی مؤثر بودهاند اما گروه درمانی شناختی بر کاهش افسردگی و سایکودراما بر افزایش قصد استمداد طلبی اثرگذارتر بودهاند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/7/15 | پذیرش: 1397/11/14 | انتشار: 1398/2/3