1- دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران ، m.mashayekh@kiau.ac.ir
3- دانشیار، گروه مشاوره، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (3038 مشاهده)
مقدمه: رضایتمندی از ازدواج یکی از اصلیترین عوامل تعیینکننده کیفیت زندگی هر فرد میباشد و رضایت زناشویی میتواند پیشبینیکننده پایداری و ناپایداری یک رابطه باشد.
هدف: این پژوهش با هدف، تدوین مدل رضایت زناشویی بر اساس انتظارات زناشویی، بلوغ عاطفی و ابعاد عشقورزی با میانجیگری تعارضات زناشویی در زنان متأهل انجام شد.
روش: روش گردآوری داده توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام زنان متأهل مراجعهکننده به سراهای محلات شهر تهران در سال 1401 تشکیل دادند که از میان آنها، تعداد 550 نفر به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای رضایت زناشویی انریچ (1998)، انتظارات از زندگی زناشویی میلر و تدر (2011)، بلوغ عاطفی سینگ و بهارگاوا (1990)، تعارضهای زناشویی براتی و ثنایی ذاکر (1375) و مثلث عشق استرنبرگ (1989) استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش مدلیابی معادلات ساختاری و نرمافزارهای SPSS و PLS استفاده شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که انتظارات زناشویی و بلوغ عاطفی و ابعاد عشقورزی بر رضایت زناشویی بهصورت مستقیم و غیرمستقیم بهواسطه تعارضات زناشویی اثر معناداری دارند (05/0> P).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، رضایت زناشویی تحتتأثیر انتظارات زناشویی، بلوغ عاطفی و ابعاد عشقورزی قرار دارد؛ بررسی انتظارات زناشویی، بلوغ عاطفی و ابعاد عشقورزی و متعاقب آن تعارضات زناشویی در پیشگیری و طرح ریزی درمان برای زوجین به پژوهشگران و درمانگران پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/2/13 | پذیرش: 1402/6/22 | انتشار: 1403/5/1