دوره 10، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )                   جلد 10 شماره 3 صفحات 80-68 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- کارشناس ارشد، گروه روانشناسی بالینی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
2- استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
3- استادیار، گروه روانشناسی بالینی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران ، Fnargesi@yahoo.com
چکیده:   (1589 مشاهده)
مقدمه: بعضی از صفات و ویژگی­‌های شخصیتی به صورت «زیر آستانه‌­ای بالینی» هستند که شدت آن­‌ها در فرد به اندازه اختلالات شخصیت بالینی نیستند؛ اما می­‌توانند باعث ناهنجاری­‌های متعددی گردند.
هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه و نقش مکانیسم­‌های دفاعی نابالغ در پیش‌­بینی صفات سه­‌گانه تاریک شخصیت بود.
روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی بود. جامعه پژوهش شامل مراجعین مراکز بهداشتی شهر سنندج در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند. از این مراجعین، ۲۸۲ نفر به صورت نمونه­‌گیری در دسترس به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس مکانیسم دفاعی اندروز (۱۹۹۳) و مقیاس صفات تاریک شخصیت پولهاوس (۲۰۲۱) بود. داده­‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون، معادلات ساختاری و رگرسیون گام­‌به­‌گام به کمک نرم‌­افزار
SPSS نسخه ۲۳ و Amos نسخه ۲۶ تحلیل شد.
یافته­‌ها: نتایج نشان داد که میان مکانیسم­‌های دفاعی نابالغ با سه­‌گانه تاریک شخصیت رابطه معناداری وجود دارد (۰/۰۵≥
P). همچنین نتایج مدل ساختاری نشان داد مکانیسم دفاعی نابالغ ۸۱ درصد از صفات تاریک را تبیین می­‌کنند. مطابق نتایج رگرسیون به ترتیب لایه‌سازی (P
۰/۰۱ ،β=۰/۲۷۱)، ناارزنده سازی (P۰/۰۱ ،β=۰/۱۶۸) و همه­‌توانی (P۰/۰۵ ،β=۰/۱۴۲) بهتر از مکانیسم­‌های دفاعی دیگر صفات سه‌گانه تاریک شخصیت را پیش‌بینی نمودند.
نتیجه­‌گیری: استفاده از مکانیسم­‌های دفاعی نابالغ می­‌تواند ویژگی­‌های تاریک شخصیت را پیش­‌بینی نماید. با شناخت تأثیر مکانیسم‌های دفاعی بر ویژگی­‌های شخصیت و تمرکز بر آموزش‌­های روانی و کمک به خودآگاه نمودن آن‌ها، می­‌توان انتظار داشت که ویژگی­‌های تاریک شخصیت نیز کاهش یابند.

متن کامل [PDF 751 kb]   (1081 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/10/2 | پذیرش: 1402/2/16 | انتشار: 1402/5/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.