دوره 10، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 2 صفحات 94-80 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نشمیل رضایی1 
، فرامرز سهرابی* 2، احمد برجعلی3 ، علی دلاور3 ، حسین اسکندری3
، فرامرز سهرابی* 2، احمد برجعلی3 ، علی دلاور3 ، حسین اسکندری3
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، Sohrabi@atu.ac.ir
3- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، Sohrabi@atu.ac.ir
3- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده: (604 مشاهده)
مقدمه: فقدان انعطاف‌پذیری شناختی باعث می‌شود بیماران به‌صورت منفی در مورد خودشان فکر کنند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه و اثربخشی آن بر انعطاف‌پذیری شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون انجام شد.
روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان فیروزگر تهران در سال ۱۴۰۰ بود، که به روش نمونه‌گیری داوطلبانه و در دسترس تعداد ۳۰ بیمار انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی (۲۰۱۰) استفاده شد. برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه در ۱۲ جلسه برگزار و برای ارزیابی ماندگاری مداخله از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد. نتایج با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و اندازه‌گیری مکرر و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که مقدار F بدست آمده برای مؤلفه‌های انعطاف‌پذیری شناختی یعنی کنترل‌پذیری، گزینه‌های مختلف و توجیه رفتار در سطح (۰/۰۱>P) معنادار بود که حاکی از تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر انعطاف‌پذیری شناختی بود. نتایج تحلیل اندازه‌گیری مکرر هم حاکی از ماندگاری تأثیر برنامه آموزشی بر انعطاف‌پذیری شناختی بود (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه پژوهش نشان داد که برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر انعطاف‌پذیری شناختی مؤثر و تأثیر آن در دوره پیگیری ماندگار بود؛ بنابراین می‌توان از این برنامه به‌عنوان برنامه‌ای مؤثر برای ارتقای انعطاف‌پذیری شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون استفاده نمود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه و اثربخشی آن بر انعطاف‌پذیری شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون انجام شد.
روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان فیروزگر تهران در سال ۱۴۰۰ بود، که به روش نمونه‌گیری داوطلبانه و در دسترس تعداد ۳۰ بیمار انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه انعطاف‌پذیری شناختی (۲۰۱۰) استفاده شد. برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه در ۱۲ جلسه برگزار و برای ارزیابی ماندگاری مداخله از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد. نتایج با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و اندازه‌گیری مکرر و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که مقدار F بدست آمده برای مؤلفه‌های انعطاف‌پذیری شناختی یعنی کنترل‌پذیری، گزینه‌های مختلف و توجیه رفتار در سطح (۰/۰۱>P) معنادار بود که حاکی از تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر انعطاف‌پذیری شناختی بود. نتایج تحلیل اندازه‌گیری مکرر هم حاکی از ماندگاری تأثیر برنامه آموزشی بر انعطاف‌پذیری شناختی بود (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: نتیجه پژوهش نشان داد که برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی رشد پس از ضربه بر انعطاف‌پذیری شناختی مؤثر و تأثیر آن در دوره پیگیری ماندگار بود؛ بنابراین می‌توان از این برنامه به‌عنوان برنامه‌ای مؤثر برای ارتقای انعطاف‌پذیری شناختی بیماران مبتلا به سرطان خون استفاده نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |