دوره 10، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1402 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 132-119 |
برگشت به فهرست نسخه ها
نازنین حقوقی1 
، نرگس شمس علیزاده* 2، آزاد معروفی3 ، فرزین رضاعی4 ، غلامرضا اسفندیاری5
، نرگس شمس علیزاده* 2، آزاد معروفی3 ، فرزین رضاعی4 ، غلامرضا اسفندیاری5
1- دستیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، Nshamsalizadeh@yahoo.com
3- دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
4- استاد، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، Nshamsalizadeh@yahoo.com
3- دانشیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
4- استاد، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات سلامت معنوی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (357 مشاهده)
مقدمه: اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که در آن واقعیت‌های پیرامون شخص، غیرعادی تفسیر می‌شوند. هدف از درمان، کاهش علائم و احتمال عود بیماری است.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثربخشی اسپیرونولاکتون بر علائم اسکیزوفرنی بود.
روش: در این مطالعه تحلیلی و بالینی دوسوکور، ۴۴ بیمار در دو گروه به‌صورت تصادفی توزیع شدند. مطالعه در بیمارستان قدس و مراکز نگهداری بیماران روانپزشکی شهر سنندج طی سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ انجام شد. در پی بروز عوارض دارویی و عدم تمایل به ادامه درمان، تعداد بیماران به ۳۲ نفر کاهش یافت. ابزار مورد استفاده مقیاس علائم مثبت و منفی اسکیزوفرنی (۱۹۸۶) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای دو، آنوا با اندازه‌گیری مکرر و t مستقل، توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد از ۴۴ نفر بیمار مورد مطالعه، ۳۷ نفر (۸۴/۱%) مرد و ۷ نفر (۱۵/۹%) زن بودند، که عدم تعادل به دلیل کم بودن حجم نمونه بود. از نظر توزیع جنسی، سطح سواد، وضعیت تأهل، سابقه شغلی و مصرف داروهای زمینه‌ای، دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند (۰/۰۵<P). علاوه بر این از نظر کاهش علائم منفی (۰/۶۶۶=P)، مثبت (۰/۷۴۸=P) و علائم عمومی (۰/۳۴۲=P) بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از عدم تاثیر معنادار اسپیرونولاکتون بر کاهش علائم منفی، مثبت و عمومی بود. لذا توصیه می‌شود مطالعات بیشتری با استفاده از این دارو (با رفع محدودیت‌های این مطالعه) و دیگر داروها انجام شود.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثربخشی اسپیرونولاکتون بر علائم اسکیزوفرنی بود.
روش: در این مطالعه تحلیلی و بالینی دوسوکور، ۴۴ بیمار در دو گروه به‌صورت تصادفی توزیع شدند. مطالعه در بیمارستان قدس و مراکز نگهداری بیماران روانپزشکی شهر سنندج طی سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ انجام شد. در پی بروز عوارض دارویی و عدم تمایل به ادامه درمان، تعداد بیماران به ۳۲ نفر کاهش یافت. ابزار مورد استفاده مقیاس علائم مثبت و منفی اسکیزوفرنی (۱۹۸۶) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای دو، آنوا با اندازه‌گیری مکرر و t مستقل، توسط نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد از ۴۴ نفر بیمار مورد مطالعه، ۳۷ نفر (۸۴/۱%) مرد و ۷ نفر (۱۵/۹%) زن بودند، که عدم تعادل به دلیل کم بودن حجم نمونه بود. از نظر توزیع جنسی، سطح سواد، وضعیت تأهل، سابقه شغلی و مصرف داروهای زمینه‌ای، دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند (۰/۰۵<P). علاوه بر این از نظر کاهش علائم منفی (۰/۶۶۶=P)، مثبت (۰/۷۴۸=P) و علائم عمومی (۰/۳۴۲=P) بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از عدم تاثیر معنادار اسپیرونولاکتون بر کاهش علائم منفی، مثبت و عمومی بود. لذا توصیه می‌شود مطالعات بیشتری با استفاده از این دارو (با رفع محدودیت‌های این مطالعه) و دیگر داروها انجام شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |