1- دانشجوی دکترای تخصصی، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، واحد علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، moheb@ iaut.ac.ir
3- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
4- استاد، مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (2262 مشاهده)
مقدمه: خودکشی یکی از دغدغههای اصلی بهداشت عمومی در سراسر جهان است که دارای پیامدهای منفی بیشماری برای فرد و جامعه است.
هدف: این پژوهش با هدف مدلیابی معادلات ساختاری عوامل خطر خودکشی براساس نظریه سه مرحلهای خودکشی در افراد با اختلالهای هیجانی انجام گرفت.
روش: این مطالعه توصیفی به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مراجعهکننده با اختلالهای هیجانی به درمانگاههای سرپایی روانپزشکی مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. تعداد ۲۰۵ نفر از مراجعین با اختلالهای هیجانی به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامههای ایده پردازی خودکشی (STS)، اقدام به خودکشی (SAS)، ظرفیت خودکشی (SCS) و انگیزه اقدام به خودکشی (IMSA) پاسخ دادند. دادهها با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، SPSS نسخه ۲۳ و مدلیابی معادلات ساختاری تحلیل شد.
یافتهها: نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین درد، ناامیدی، احساس تعلق و ظرفیت خودکشی با افکار خودکشی و اقدام به خودکشی رابطه معنیداری وجود داشت (۰/۰۵>P). نتایج حاصل از مدلیابی معادلات ساختاری نیز نشان داد که اثر غیرمستقیم ناامیدی (۰/۲۳۴) و تعلق پذیری کم (۰/۰۴۸) بر ایده خودکشی از طریق ظرفیت خودکشی معنیدار بود. نتایج نشان داد اثر غیر مستقیم ناامیدی (۰/۵۸۶) و تعلق پذیری کم (۰/۱۲۱) بر اقدام برای خودکشی از طریق ظرفیت خودکشی معنیدار بود.
نتیجهگیری: استفاده از این مدل میتواند در تشخیص و اقدام سریع در تمایز افرادی که فقط ایده خودکشی دارند و یا اینکه در معرض اقدام به خودکشی هستند، سودمند واقع شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/5/9 | پذیرش: 1400/8/5 | انتشار: 1400/9/6