دوره 8، شماره 5 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 5 صفحات 151-140 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سوما ارشدی1 
، کیومرث کریمی* 2، مریم اکبری3 ، امید مرادی4
، کیومرث کریمی* 2، مریم اکبری3 ، امید مرادی4
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران ، qumarth@gmail.com
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
4- استادیار، گروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران ، qumarth@gmail.com
3- استادیار، گروه روانشناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
4- استادیار، گروه مشاوره، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
چکیده: (2023 مشاهده)
مقدمه: عدم تحمل پریشانی، مشکلات در تنظیم هیجان و تعارضات زناشویی از عواملی هستند که می‌توانند بر روی کیفیت زندگی زوجین تأثیر بگذارند.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سازگاری زناشویی بر عدم تحمل پریشانی، دشواری تنظیم هیجان و تعارض زناشویی زوجین بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود که از بین زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره در سال‌های ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تعداد ۳۰ زوج (۶۰ نفر) به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس آموزش سازگاری زناشویی بر روی گروه آزمایش در طول ۸ جلسه آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر، دشواری تنظیم هیجان گروتز و روئمر و تعارضات زناشویی ثنایی و براتی استفاده گردید و داده‌های بدست آمده به شیوه تحلیل کوواریانس با نرم‌افزارSPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان از اثربخش بودن آموزش سازگاری زناشویی بر کاهش عدم تحمل پریشانی (۱۴۲/۷۶=fو ۰/۰۱>P)، میزان دشواری تنظیم هیجان (۱۴۶/۹۴=fو ۰/۰۱>P) و تعارضات زناشویی (۴۲۶/۲۱=fو ۰/۰۱>P) داشت؛ به عبارت دیگر عدم تحمل پریشانی، دشواری تنظیم هیجان و تعارضات زناشویی در زوجینی که برنامه آموزشی سازگاری زناشویی را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که هیچ مداخله‌ای را دریافت نکرده بودند به طور معنیداری کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد که اثر آموزش سازگاری زناشویی می‌تواند به عنوان مداخله‌ای مؤثر در مراکز مشاوره در مورد زوجینی که از مشکلات ارتباطی رنج می‌برند مورد استفاده قرار گیرد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سازگاری زناشویی بر عدم تحمل پریشانی، دشواری تنظیم هیجان و تعارض زناشویی زوجین بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود که از بین زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره در سال‌های ۱۳۹۹-۱۳۹۸ تعداد ۳۰ زوج (۶۰ نفر) به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس آموزش سازگاری زناشویی بر روی گروه آزمایش در طول ۸ جلسه آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر، دشواری تنظیم هیجان گروتز و روئمر و تعارضات زناشویی ثنایی و براتی استفاده گردید و داده‌های بدست آمده به شیوه تحلیل کوواریانس با نرم‌افزارSPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان از اثربخش بودن آموزش سازگاری زناشویی بر کاهش عدم تحمل پریشانی (۱۴۲/۷۶=fو ۰/۰۱>P)، میزان دشواری تنظیم هیجان (۱۴۶/۹۴=fو ۰/۰۱>P) و تعارضات زناشویی (۴۲۶/۲۱=fو ۰/۰۱>P) داشت؛ به عبارت دیگر عدم تحمل پریشانی، دشواری تنظیم هیجان و تعارضات زناشویی در زوجینی که برنامه آموزشی سازگاری زناشویی را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که هیچ مداخله‌ای را دریافت نکرده بودند به طور معنیداری کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد که اثر آموزش سازگاری زناشویی می‌تواند به عنوان مداخله‌ای مؤثر در مراکز مشاوره در مورد زوجینی که از مشکلات ارتباطی رنج می‌برند مورد استفاده قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |