دوره 8، شماره 1 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 146-134 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فردین میرزائی1 
، علی خادمی* 2
، علی خادمی* 2
1- کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
2- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، dr_ali_khademi@yahoo.com
2- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، dr_ali_khademi@yahoo.com
چکیده: (3283 مشاهده)
مقدمه: میگرن و زخم معده عصبی از بیماری‌های روان تنی هستند که عوامل روانشناختی مختلف در بروز و تشدید آن‌ها مؤثرند.
هدف: هدف این پژوهش مقایسه سیستمهای مغزی رفتاری، مؤلفه‌های سازش یافتگی و علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید در بیماران مبتلا به میگرن، زخم معده عصبی و افراد عادی بود.
روش: مطالعه حاضر از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر کلیه‌ی بیماران بالای ۱۸ سال مبتلا به زخم معده و میگرن مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر بوکان در سال ۱۳۹۸ همراه همتایان عادی آنان بود. حجم نمونه پژوهش شامل ۹۰ نفر بود که به هر گروه از بیماران ۳۰ نفر بالای ۱۸ سال به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده اختصاص یافت و همتایان عادی آنان نیز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد بازداری- فعالسازی رفتار کارور و وایت (۱۹۹۴)، پرسشنامه‌ی سازگاری بل و سؤالات مقیاس ۱ از آزمون بالینی چند محوری میلون ۳ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS نسخه ۲۲ از طریق آزمون‌های تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بیماران میگرنی نسبت به دو گروه دیگر، به صورت معنی‌داری بیشترین میانگین را در علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید و بازداری-فعال سازی رفتاری داشتند (۰/۰۵>p). هر دو گروه بیماری در سازش یافتگی نسبت به افراد عادی به صورت معنی‌داری میانگین کمتری در سازش یافتگی داشتند (۰/۰۵p<).
نتیجه‌گیری: بیماران میگرنی و زخم معده عصبی سطح پایینی از سازش یافتگی را داشتند. همچنین بیماران میگرنی علائم بیشتری از اختلال شخصیت اسکیزوئید و سطح بالاتری از بازداری-فعالسازی رفتاری را داشتند.
هدف: هدف این پژوهش مقایسه سیستمهای مغزی رفتاری، مؤلفه‌های سازش یافتگی و علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید در بیماران مبتلا به میگرن، زخم معده عصبی و افراد عادی بود.
روش: مطالعه حاضر از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر کلیه‌ی بیماران بالای ۱۸ سال مبتلا به زخم معده و میگرن مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر بوکان در سال ۱۳۹۸ همراه همتایان عادی آنان بود. حجم نمونه پژوهش شامل ۹۰ نفر بود که به هر گروه از بیماران ۳۰ نفر بالای ۱۸ سال به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده اختصاص یافت و همتایان عادی آنان نیز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد بازداری- فعالسازی رفتار کارور و وایت (۱۹۹۴)، پرسشنامه‌ی سازگاری بل و سؤالات مقیاس ۱ از آزمون بالینی چند محوری میلون ۳ استفاده شد. داده‌ها با استفاده از SPSS نسخه ۲۲ از طریق آزمون‌های تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بیماران میگرنی نسبت به دو گروه دیگر، به صورت معنی‌داری بیشترین میانگین را در علائم اختلال شخصیت اسکیزوئید و بازداری-فعال سازی رفتاری داشتند (۰/۰۵>p). هر دو گروه بیماری در سازش یافتگی نسبت به افراد عادی به صورت معنی‌داری میانگین کمتری در سازش یافتگی داشتند (۰/۰۵p<).
نتیجه‌گیری: بیماران میگرنی و زخم معده عصبی سطح پایینی از سازش یافتگی را داشتند. همچنین بیماران میگرنی علائم بیشتری از اختلال شخصیت اسکیزوئید و سطح بالاتری از بازداری-فعالسازی رفتاری را داشتند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |