دوره 8، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 50-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سجاد پناهی فر* 
1، آریا مومنی2
1، آریا مومنی2
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشگاه امام علی(ع)، تهران، ایران ، s.panahi62@gmail.com
2- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (2268 مشاهده)
مقدمه: طلاق به عنوان پدیده‌ایی که انسجام خانواده را نشانه می‌رود از مهمترین عوامل ایجاد تنش و فشار است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سازگاری زوجین متقاضی طلاق شهرستان خرم‌آباد انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود که از بین زوجین متقاضی طلاق شهرستان خرم‌آباد در سال ۱۳۹۷ تعداد ۱۸ زوج (۳۶ نفر) به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش گردیدند. سپس زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی برای گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل از هیچ‌گونه درمانی برخوردار نشد. در این پژوهش از پرسشنامه‌های هوش هیجانی بار-آن (EQ-I)، پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی و مقیاس سازگاری زوجی باسبی و همکاران (RDAS) استفاده گردید و داده‌های به دست آمده به شیوه تحلیل کوواریانس با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی بر کاهش تعارضات زناشویی (۷۲/۱۲۴=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۹۷۶=Eta)، افزایش سازگاری (۳۵/۷۴۱=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۸۱۶=Eta) زوجین متقاضی طلاق بود. به عبارت دیگر سازگاری زناشویی زوجینی که زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که هیچ‌گونه درمانی را دریافت نکرده بودند به طور معنیداری افزایش یافته و تعارضات زناشویی آنان نیز کاهش معنیداری پیدا کرده بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که کاربرد زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی در فضای کار با مراجعین طلاق می‌تواند در ارتقای مولفههای هوش هیجانی و همچنین افزایش آگاهی و درک متقابل مفید و در نهایت در کاهش آسیب طلاق و تعارضات زوجین اثربخش باشد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی بر کاهش تعارضات زناشویی و افزایش سازگاری زوجین متقاضی طلاق شهرستان خرم‌آباد انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود که از بین زوجین متقاضی طلاق شهرستان خرم‌آباد در سال ۱۳۹۷ تعداد ۱۸ زوج (۳۶ نفر) به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش گردیدند. سپس زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی برای گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل از هیچ‌گونه درمانی برخوردار نشد. در این پژوهش از پرسشنامه‌های هوش هیجانی بار-آن (EQ-I)، پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی و مقیاس سازگاری زوجی باسبی و همکاران (RDAS) استفاده گردید و داده‌های به دست آمده به شیوه تحلیل کوواریانس با نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۹ تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج حاکی از اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی بر کاهش تعارضات زناشویی (۷۲/۱۲۴=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۹۷۶=Eta)، افزایش سازگاری (۳۵/۷۴۱=f، ۰/۰۰۱=P، ۰/۸۱۶=Eta) زوجین متقاضی طلاق بود. به عبارت دیگر سازگاری زناشویی زوجینی که زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل که هیچ‌گونه درمانی را دریافت نکرده بودند به طور معنیداری افزایش یافته و تعارضات زناشویی آنان نیز کاهش معنیداری پیدا کرده بود.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که کاربرد زوج درمانی مبتنی بر مولفههای هوش هیجانی در فضای کار با مراجعین طلاق می‌تواند در ارتقای مولفههای هوش هیجانی و همچنین افزایش آگاهی و درک متقابل مفید و در نهایت در کاهش آسیب طلاق و تعارضات زوجین اثربخش باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |