دوره 8، شماره 1 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 87-74 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سیف الله آقاجانی1 
، سمیه عابدی* 2، اعظم حسینی3
، سمیه عابدی* 2، اعظم حسینی3
1- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، s.abedi@uma.ac.ir
3- کارشناس روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور شاهرود، شاهرود، ایران
2- دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، s.abedi@uma.ac.ir
3- کارشناس روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور شاهرود، شاهرود، ایران
چکیده: (2577 مشاهده)
مقدمه: اضطراب در کودکان به دلیل عدم رشد شناختی دیر تشخیص داده می‌شود و بر عملکردهای اجتماعی، تحصیلی، عاطفی تأثیر گذاشته و در صورت عدم درمان به موقع بر مراحل دیگر زندگی اثر می‌گذارد.
هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی بازی درمانی و خنده درمانی بر اضطراب کودکان بود.
روش: پژوهش از نوع شبه آزمایشی به همراه پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کودکان ۶ تا ۱۲ ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های روان شناسی و روانپزشکی شهرستان شاهرود در سال ۱۳۹۸ بودند که تشخیص اضطراب تعمیم یافته دریافت نمودند. ۴۵ نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب و در سه گروه بازی درمانی، خنده درمانی و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (SCAS) بود. همچنین برای تحلیل آماری از نرم افزار ۲۲ spss و روش تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل واریانس نمرات اضطراب نشان داد که در سطح معنی‌داری ۰/۰۱ تفاوت معنی‌دار بین سه گروه وجود دارد. (۱۶/۷۰=F). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین بازی درمانی و خنده درمانی تفاوت معنی‌دار در کاهش اضطراب وجود ندارد، در حالی که بین گروه کنترل با خنده درمانی (۱۴/۱۳) و نیز با بازی درمانی (۱۸/۴۰) تفاوت معنی‌دار در سطح ۰/۰۰۱ وجود دارد ؛یعنی خنده درمانی و بازی درمانی در گروه‌های آزمایش باعث کاهش اضطراب شده است؛ ولی در گروه کنترل تغییری در میزان اضطراب مشاهده نشده است.
نتیجهگیری: می‌توان نتیجه گرفت که بازی درمانی و خنده درمانی، اضطراب تعمیم یافته کودکان را کاهش می‌دهد؛ ولی بین میزان اثربخشی دو روش درمانی فوق تفاوتی وجود ندارد.
هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی بازی درمانی و خنده درمانی بر اضطراب کودکان بود.
روش: پژوهش از نوع شبه آزمایشی به همراه پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق کودکان ۶ تا ۱۲ ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های روان شناسی و روانپزشکی شهرستان شاهرود در سال ۱۳۹۸ بودند که تشخیص اضطراب تعمیم یافته دریافت نمودند. ۴۵ نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب و در سه گروه بازی درمانی، خنده درمانی و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (SCAS) بود. همچنین برای تحلیل آماری از نرم افزار ۲۲ spss و روش تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل واریانس نمرات اضطراب نشان داد که در سطح معنی‌داری ۰/۰۱ تفاوت معنی‌دار بین سه گروه وجود دارد. (۱۶/۷۰=F). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین بازی درمانی و خنده درمانی تفاوت معنی‌دار در کاهش اضطراب وجود ندارد، در حالی که بین گروه کنترل با خنده درمانی (۱۴/۱۳) و نیز با بازی درمانی (۱۸/۴۰) تفاوت معنی‌دار در سطح ۰/۰۰۱ وجود دارد ؛یعنی خنده درمانی و بازی درمانی در گروه‌های آزمایش باعث کاهش اضطراب شده است؛ ولی در گروه کنترل تغییری در میزان اضطراب مشاهده نشده است.
نتیجهگیری: می‌توان نتیجه گرفت که بازی درمانی و خنده درمانی، اضطراب تعمیم یافته کودکان را کاهش می‌دهد؛ ولی بین میزان اثربخشی دو روش درمانی فوق تفاوتی وجود ندارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |