دوره 8، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 109-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2- استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، Mgolmohammadian@gmail.com
3- استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2- استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران ، Mgolmohammadian@gmail.com
3- استادیار، گروه مشاوره، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده: (1788 مشاهده)
مقدمه: توجه به عوامل مؤثر بر ازدواج به عنوان مهمترین انتخاب زندگی فرد، همواره مورد توجه متخصصان حوزه خانواده است.
هدف: هدف از این پژوهش پیش‌بینی رغبت به ازدواج براساس مشکلات بین فردی با میانجیگری نگرش به عشق در دانشجویان بود.
روش: پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانشجویان دختر دانشگاه‌های شهر سنندج در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. تعداد ۳۶۰ نفر به روش نمونه‌گیری غیر تصادفی سهمیه‌ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه رغبت به ازدواج (MDQ)، پرسشنامه مشکلات بین فردی (IIP-۳۲) و مقیاس نگرش به عشق (LAS) بود. داده‌ها با شاخص‌های میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مسیر مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۱۶-)، عشق رمانتیک (۰/۳۰) و فداکارانه (۰/۱۹) به رغبت نسبت به ازدواج معنی‌دار بود. همچنین مسیرهای مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۴۰ و ۰/۳۰) به عشق رمانتیک و دوستانه و مسیرهای غیرمستقیم مشکلات بین فردی به رغبت به ازدواج با میانجیگری عشق رمانتیک (۰/۱۰-) و دوستانه (۰/۰۲-) معنی‌دار بودند (۰/۰۵>p). دیگر یافته‌ها نشان داد مسیر مستقیم عشق دوستانه (۰/۰۱) به رغبت به ازدواج و مسیر مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۰۴-) به عشق فداکارانه و همچنین مسیر غیرمستقیم مشکلات بین فردی به رغبت به ازدواج با میانجیگری عشق فداکارانه (۰/۰۰۲-) معنی‌دار نبودند (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: در کل با توجه به نتایج چنین استنتاج می‌شود که عشق رمانتیک و دوستانه قادر به تعدیل آسیب‌های ناشی از مشکلات بین فردی و ترغیب کننده فرد به ازدواج است.
هدف: هدف از این پژوهش پیش‌بینی رغبت به ازدواج براساس مشکلات بین فردی با میانجیگری نگرش به عشق در دانشجویان بود.
روش: پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی دانشجویان دختر دانشگاه‌های شهر سنندج در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود. تعداد ۳۶۰ نفر به روش نمونه‌گیری غیر تصادفی سهمیه‌ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه رغبت به ازدواج (MDQ)، پرسشنامه مشکلات بین فردی (IIP-۳۲) و مقیاس نگرش به عشق (LAS) بود. داده‌ها با شاخص‌های میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS نسخه ۲۵ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مسیر مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۱۶-)، عشق رمانتیک (۰/۳۰) و فداکارانه (۰/۱۹) به رغبت نسبت به ازدواج معنی‌دار بود. همچنین مسیرهای مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۴۰ و ۰/۳۰) به عشق رمانتیک و دوستانه و مسیرهای غیرمستقیم مشکلات بین فردی به رغبت به ازدواج با میانجیگری عشق رمانتیک (۰/۱۰-) و دوستانه (۰/۰۲-) معنی‌دار بودند (۰/۰۵>p). دیگر یافته‌ها نشان داد مسیر مستقیم عشق دوستانه (۰/۰۱) به رغبت به ازدواج و مسیر مستقیم مشکلات بین فردی (۰/۰۴-) به عشق فداکارانه و همچنین مسیر غیرمستقیم مشکلات بین فردی به رغبت به ازدواج با میانجیگری عشق فداکارانه (۰/۰۰۲-) معنی‌دار نبودند (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: در کل با توجه به نتایج چنین استنتاج می‌شود که عشق رمانتیک و دوستانه قادر به تعدیل آسیب‌های ناشی از مشکلات بین فردی و ترغیب کننده فرد به ازدواج است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |