حبیبالله نادری، معصومه مختاری میرکلا، مریم مریم محمدپور،
دوره ۱، شماره ۲ - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت ۱۳۹۳ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور اثربخشی شادمانی به شیوه فوردایس بر میزان امید به زندگی زوجین در حال متارکه های انجام شده است که به مراکز مشاوره شهر برازجان مراجعه کردهاند. روش: روش پژوهش نیمه تجربی )مداخلهای( است که از میان زوجین ناامید در حال متارکه، تعداد ۱۳ زوج به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و از این تعداد ۳۱ زوج به عنوان گروه گواه و ۳۱ زوج به عنوان گروه آزمایش به صورت تصادفی استفاده شد » امیدواری میلر « سازماندهی شدند. جهت حصول دادهها از پرسشنامه ی . اجرای مراحل کار به صورتی بود که برای سنجش مقیاس امید به زندگی، ۷ جلسه ۳۳ دقیقهای برگزار و در پایان برای دو گروه پسآزمون اجرا گردید. پایایی، اعتبار و ساختار تحلیل مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه بهدستآمد. تحلیل دادهها از طریق آزمون آماری t تست گروههای مستقل و تحلیل کواریانس ) ANCOVA ( انجام شد. یافته ها: نتایج t تست گروههای مستقل با توجه به کنترل سن و تحصیلات آزمودنیها، بیانگر معنی داری اثربخشی آموزش شادمانی بهشیوه فوردایس بر افزایش امید به زندگی زوجین در حال متارکهای بود که در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه >۳/ قرار داشتند ) ۳۳۳۳ p =۲/ و ۱۱ t (؛ یعنی مقیاس نشان میدهد با آموزش، امید به زندگی بیشتر میشود، از سوی دیگر؛ یافته های این پژوهش گویای اهمیت و تأثیر آموزش شادمانی به شیوه فوردایس بر امید به زندگی زوجین در حال متارکه است. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، آموزش شادمانی به شیوه فوردایس در افزایش امید به زندگی زوجین در حال متارکه مؤثر است.
