دوره 7، شماره 6 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 6 صفحات 114-100 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکترای مشاوره، گروه مشاوره، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ، ایران
2- دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، rnoorani41@gmail.com
3- دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، rnoorani41@gmail.com
3- دانشیار، گروه مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (2529 مشاهده)
مقدمه: خیانت زناشویی زیان‌آورترین عمل به یک ارتباط است، اعتماد همسر آسیب دیده را از بین می‌برد، تاب‌آوری را کاهش داده و پیامدهای ناگواری پدید می‌آورد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب دیده از خیانت انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زوج‌هایی است که مرد مرتکب خیانت شده و در سال ۱۳۹۷ به مراکز مشاوره شهر اندیشه مراجعه کردند. ۲۴ زوج با نمونه‌گیری در دسترس و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارده شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که زوج درمانی ترکیبی (۱۳/۴۸۹F=، ۰/۳۲۵=𝝶۲) و زوج درمانی رفتاری ترکیبی (۳۱/۹۸۸=F، ۰/۵۳۳=𝝶۲) بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب دیده از خیانت مؤثر واقع شده‌اند به طوری‌که نمرات آزمودنی‌ها در پس‌آزمون مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون افزایش معناداری نسبت به نمرات پیش‌آزمون داشته است (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: خیانت زناشویی پدیده‌ای چند علیتی است و از آنجا که هیچ نظریه واحدی مسیری به سمت واقعیت ندارد. با توجه به میزان آسیب‌ها و پیامدهای خیانت، بر اساس یافته‌ها پیشنهاد می‌شود از مداخلات مؤثر رویکردهای ترکیبی استفاده گردد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب دیده از خیانت انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زوج‌هایی است که مرد مرتکب خیانت شده و در سال ۱۳۹۷ به مراکز مشاوره شهر اندیشه مراجعه کردند. ۲۴ زوج با نمونه‌گیری در دسترس و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارده شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه تاب‌آوری کونور و دیویدسون پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که زوج درمانی ترکیبی (۱۳/۴۸۹F=، ۰/۳۲۵=𝝶۲) و زوج درمانی رفتاری ترکیبی (۳۱/۹۸۸=F، ۰/۵۳۳=𝝶۲) بر افزایش تاب‌آوری زوج‌های آسیب دیده از خیانت مؤثر واقع شده‌اند به طوری‌که نمرات آزمودنی‌ها در پس‌آزمون مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون افزایش معناداری نسبت به نمرات پیش‌آزمون داشته است (۰/۰۵>p).
نتیجه‌گیری: خیانت زناشویی پدیده‌ای چند علیتی است و از آنجا که هیچ نظریه واحدی مسیری به سمت واقعیت ندارد. با توجه به میزان آسیب‌ها و پیامدهای خیانت، بر اساس یافته‌ها پیشنهاد می‌شود از مداخلات مؤثر رویکردهای ترکیبی استفاده گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |