دوره 7، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 25-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، abbas_haghayegh@yahoo.com
چکیده: (3251 مشاهده)
مقدمه: ناباروری یک مشکل رو به افزایش است که پیامدهای روانشناختی فردی و خانوادگی زیادی به دنبال دارد.
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری در زنان نابارور شهر اصفهان بود.
روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش‌های شبه آزمایشی بوده و جامعه آماری آن را کلیه زنان نابارور که به مراکز درمانی ناباروری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ مراجعه می‌کردند، تشکیل می‌دادند. به روش نمونه‌گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب‌شده و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جای گرفتند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی هشت جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. از شرکت‌کنندگان هر دو گروه خواسته شد به پرسشنامه‌های رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به ناباروری پاسخ دهند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ Spss و به روش تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج بین‌گروهی نشان داد که تاب‌آوری و رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در افزایش و نگرش منفی نسبت به ناباروری کاهش پیدا کرده است. به استثنای مرحله پیگیری تاب‌آوری، این تفاوت معنادار در مراحل پس‌آزمون و پیگیری رضایت زناشویی و نگرش منفی مشاهده شد (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هماهنگی آن با مشکلات روانشناختی ناباروری، می‌تواند روان‌درمانی مناسبی برای پیامدهای روانشناختی این افراد باشد.
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری در زنان نابارور شهر اصفهان بود.
روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش‌های شبه آزمایشی بوده و جامعه آماری آن را کلیه زنان نابارور که به مراکز درمانی ناباروری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ مراجعه می‌کردند، تشکیل می‌دادند. به روش نمونه‌گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب‌شده و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جای گرفتند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی هشت جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. از شرکت‌کنندگان هر دو گروه خواسته شد به پرسشنامه‌های رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به ناباروری پاسخ دهند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ Spss و به روش تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج بین‌گروهی نشان داد که تاب‌آوری و رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در افزایش و نگرش منفی نسبت به ناباروری کاهش پیدا کرده است. به استثنای مرحله پیگیری تاب‌آوری، این تفاوت معنادار در مراحل پس‌آزمون و پیگیری رضایت زناشویی و نگرش منفی مشاهده شد (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هماهنگی آن با مشکلات روانشناختی ناباروری، می‌تواند روان‌درمانی مناسبی برای پیامدهای روانشناختی این افراد باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |