دوره 7، شماره 5 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 5 صفحات 144-130 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bani Torfi M, Homaei R. Effectiveness of acceptance and commitment therapy on differentiation of self, body dissatisfaction and negative evaluation in women of visiting beauty centers. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2020; 7 (5) :130-144
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-793-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-793-fa.html
بنی طرفی مریم، همائی رضوان. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی در زنان مراجعه‌کننده به مراکز زیبایی. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1399; 7 (5) :130-144
مریم بنی طرفی1 
، رضوان همائی* 2
، رضوان همائی* 2
1- کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، homaei@iauahvaz.ac.ir
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، homaei@iauahvaz.ac.ir
چکیده: (2470 مشاهده)
مقدمه: میزان انجام جراحی زیبایی رو به افزایش است و توجه به عوامل رواج آن ضرورت دارد.
هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی در زنان مراجعه‌کنندگان به مراکز زیبایی شهر اهواز انجام گرفت.
روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه مورد بررسی۳۰ نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز زیبایی در سال ۱۳۹۶ در شهر اهواز بود که بر اساس نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. برنامه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۹ جلسه روی گروه آزمایش صورت گرفت. ابزار مورد استفاده مقیاس‌های خود متمایزسازی، نگرانی از بدریختی بدنی و ترس از ارزیابی منفی بود که در ابتدای پژوهش توسط شرکت‌کنندگان گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ SPSS و به روش تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج بین گروهی نشان داد که تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی‌دار دارند (۰/۰۵<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تمایزیافتگی خود و کاهش نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی شده است (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند روش مناسبی برای اصلاح عوامل مؤثر بر انجام جراحی زیبایی باشد.
هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی در زنان مراجعه‌کنندگان به مراکز زیبایی شهر اهواز انجام گرفت.
روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه مورد بررسی۳۰ نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز زیبایی در سال ۱۳۹۶ در شهر اهواز بود که بر اساس نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. برنامه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۹ جلسه روی گروه آزمایش صورت گرفت. ابزار مورد استفاده مقیاس‌های خود متمایزسازی، نگرانی از بدریختی بدنی و ترس از ارزیابی منفی بود که در ابتدای پژوهش توسط شرکت‌کنندگان گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ SPSS و به روش تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج بین گروهی نشان داد که تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی‌دار دارند (۰/۰۵<P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تمایزیافتگی خود و کاهش نگرانی از بدریختی بدن و ارزیابی منفی شده است (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند روش مناسبی برای اصلاح عوامل مؤثر بر انجام جراحی زیبایی باشد.
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تمایزیافتگی خود، نگرانی از بدریختی بدن، ترس از ارزیابی منفی، مراجعه‌کنندگان به مراکز زیبایی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
