دوره 7، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 152-140 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nemattavousi M, Soltaninia S. The mediating role of experiential avoidance in the relationship between Alexithymia and emotion regulation in patients with major depression disorder after traumatic brain injury. Shenakht Journal of Psychology and Psychiatry 2020; 7 (2) :140-152
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-774-fa.html
URL: http://shenakht.muk.ac.ir/article-1-774-fa.html
نعمت طاوسی محترم، سلطانی نیا شیوا. نقش واسطهای اجتناب تجربه‌ای در رابطه بین ناگویی هیجانی و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک. مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت. 1399; 7 (2) :140-152
1- استادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، nemattavousei@yahoo.com
2- کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (3071 مشاهده)
مقدمه: مشکلات هیجانی از جمله شایع‌ترین پیامدهای آسیب مغزی تروماتیک بوده که در سبب‌شناسی افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک دخیل هستند.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطهای اجتناب تجربه‌ای در رابطه بین ناگویی هیجانی و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک که تشخیص افسردگی اساسی گرفته بودند و سال ۱۳۹۷ در بیمارستان شهید بهشتی کاشان پرونده درمانی داشتند، تشکیل دادند که تعداد ۶۰ نفر به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه پذیرش و عمل (بوند و همکاران، ۲۰۱۱)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و پارکر و تیلور، ۱۹۹۴) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، ۲۰۰۴)، پاسخ دادند. تحلیل دادهها با آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بر اساس روش بارون و کنی انجام شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که بین ناگویی هیجانی، تنظیم هیجان و اجتناب تجربه‌ای در سطح (۰/۰۱>P) ارتباط معنادار وجود دارد و اجتناب تجربه‌ای در ارتباط بین ناگویی هیجانی و دشواری در تنظیم هیجان، نقش واسطهای جزئی ایفا می‌کند (۰/۰۵>P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، تغییر در اجتناب تجربه‌ای موجب تغییر در ناگویی هیجان و تنظیم هیجان میشود. بدین ترتیب این پژوهش زمینه را برای به‌کارگیری مداخلههایی متمرکز بر کاهش اجتناب تجربه‌ای از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک فراهم می‌کند.
هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطهای اجتناب تجربه‌ای در رابطه بین ناگویی هیجانی و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را بیماران مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک که تشخیص افسردگی اساسی گرفته بودند و سال ۱۳۹۷ در بیمارستان شهید بهشتی کاشان پرونده درمانی داشتند، تشکیل دادند که تعداد ۶۰ نفر به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه پذیرش و عمل (بوند و همکاران، ۲۰۱۱)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و پارکر و تیلور، ۱۹۹۴) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، ۲۰۰۴)، پاسخ دادند. تحلیل دادهها با آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی بر اساس روش بارون و کنی انجام شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که بین ناگویی هیجانی، تنظیم هیجان و اجتناب تجربه‌ای در سطح (۰/۰۱>P) ارتباط معنادار وجود دارد و اجتناب تجربه‌ای در ارتباط بین ناگویی هیجانی و دشواری در تنظیم هیجان، نقش واسطهای جزئی ایفا می‌کند (۰/۰۵>P).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، تغییر در اجتناب تجربه‌ای موجب تغییر در ناگویی هیجان و تنظیم هیجان میشود. بدین ترتیب این پژوهش زمینه را برای به‌کارگیری مداخلههایی متمرکز بر کاهش اجتناب تجربه‌ای از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک فراهم می‌کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
