دوره 7، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1399 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 15-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
آمنه محمودپور1 
، ستاره شجاعی* 2، دیبا سیف3
، ستاره شجاعی* 2، دیبا سیف3
1- کارشناسی ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، گروه آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2- دانشیار، گروه آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران ، bahareman@shirazu.ac.ir
3- دانشیار، گروه آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
2- دانشیار، گروه آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران ، bahareman@shirazu.ac.ir
3- دانشیار، گروه آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده: (2817 مشاهده)
مقدمه: از آن جایی که معلولیت و مشکلات مربوط به آن دائمی است، می‌تواند روی سلامت روانی و تاب‌آوری والدین تأثیر عمیقی داشته باشد.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب‌آوری و سلامت روانی در والدین افراد با و بدون آسیب جسمی حرکتی بود.
روش: جامعه آماری پژوهش علی مقایسه‌ای حاضر، همه والدین افراد با و بدون آسیب جسمی‌حرکتی ساکن شهر شیراز بود؛ که فرزندان ۱۰-۱۸ سال داشتند. نمونه ۱۲۰ والد دارای فرزند با آسیب جسمی حرکتی با انتخاب هدفمند از مدارس و مراکز خدمات افراد با آسیب جسمی حرکتی و ۱۲۰ والد دارای فرزند بدون آسیب جسمی حرکتی با انتخاب تصادفی چند مرحله‌ای از مدارس شیراز بودند. پرسشنامه‌های تاب‌آوری کانر-دیویدسون (CD-RTS۹) و سلامت روان (GHQ۲۸) برای جمع‌آوری دادهها استفاده شدند. دادهها با روش تحلیل واریانس دوراهه و چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد تاب‌آوری و سلامت روانی ( علایم جسمانی، علایم افسردگی، کارکرد اجتماعی و اضطراب) والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی به طور معنی‌داری از والدین افراد بدون آسیب جسمی حرکتی پایین‌تر بود ) ۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌ها پیشنهاد می‌شود برای ارتقا سطح سلامت روان و تاب‌آوری والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی، برنامه‌های مداخله مناسب طراحی و اجرا گردند.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب‌آوری و سلامت روانی در والدین افراد با و بدون آسیب جسمی حرکتی بود.
روش: جامعه آماری پژوهش علی مقایسه‌ای حاضر، همه والدین افراد با و بدون آسیب جسمی‌حرکتی ساکن شهر شیراز بود؛ که فرزندان ۱۰-۱۸ سال داشتند. نمونه ۱۲۰ والد دارای فرزند با آسیب جسمی حرکتی با انتخاب هدفمند از مدارس و مراکز خدمات افراد با آسیب جسمی حرکتی و ۱۲۰ والد دارای فرزند بدون آسیب جسمی حرکتی با انتخاب تصادفی چند مرحله‌ای از مدارس شیراز بودند. پرسشنامه‌های تاب‌آوری کانر-دیویدسون (CD-RTS۹) و سلامت روان (GHQ۲۸) برای جمع‌آوری دادهها استفاده شدند. دادهها با روش تحلیل واریانس دوراهه و چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد تاب‌آوری و سلامت روانی ( علایم جسمانی، علایم افسردگی، کارکرد اجتماعی و اضطراب) والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی به طور معنی‌داری از والدین افراد بدون آسیب جسمی حرکتی پایین‌تر بود ) ۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌ها پیشنهاد می‌شود برای ارتقا سطح سلامت روان و تاب‌آوری والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی، برنامه‌های مداخله مناسب طراحی و اجرا گردند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |