هدف: ابتلاء به بیماری مزمن کلیه با افت شدید کیفیت زندگی همراه است و امید به زندگی نقش بسزایی در بهبود کیفیت زندگی بیماران دیالیزی دارد. در این پژوهش، نقش میانجی گرانه امید به زندگی بر رابطه عامل‌های روان نژندی و برون‌گرایی و کیفیت زندگی بیماران دیالیزی بررسی شد.

روش‌: در یک بررسی از نوع همبستگی، 100 بیمار دیالیزی از بیمارستان‌های استان قم به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و شرکت‌کنندگان مقیاس کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، امید به زندگی و ویژگی‌های شخصیت نئو را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری انجام گرفت.

یافته‌ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که امید به زندگی در رابطه بین دو عامل روان‌نژندی و برون‌گرایی نقش واسطه‌ای دارد؛ بدین معنی که روان‌نژند‌ی اثر غیرمستقیم منفی و  برون‌گرایی اثر غیرمستقیم مثبت به واسطه امید به زندگی بر کیفیت زندگی دارند.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، عامل‌های روان‌نژندی و برون‌گرایی نقش مهمی بر امید به زندگی و نهایتاً کیفیت زندگی بیماران دیالیزی ایفا می‌کنند.