این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش خوددلگرم سازی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار، سرای محله شهرداری تهران اجرا شده است .روش پژوهش ، نیمه آزمایشی و در قالب پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد .نمونه آماری شامل 18 نفر از زنان سرپرست خانوار می باشد که به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند . و این تعداد به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند . گروه آزمایش در معرض آموزش خوددلگرم سازی ، در 10 جلسه120 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل نیزهیچ آموزشی دریافت نکردند .دو گروه ، قبل و بعد از مداخله آموزشی به وسیله پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان ) CERQ ) ، مورد ارزشیابی قرار گرفتند .داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج به دست آمده نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری وجود دارد و این تفاوت به سود گروه آموزش دیده می باشد . به این صورت که آموزش خوددلگرم سازی تفاوت معنی داری دراستفاده از راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بین دو گروه مورد مطالعه نشان داد . نتیجه گیری : آموزش خوددلگرم سازی به عنوان یک مهارت ، موجب افزایش استفاده از راهبردهای شناختی پذیرش ، تمرکزمجدد مثبت ، و ارزیابی مجدد مثبت ، دیدگاه پذیری ، و نیز کاهش استفاده از راهبردهای شناختی ملامت خویش و نشخوارگری ، شده است . بنابراین جهت توانمند سازی روان شناختی و متعاقب آن ، تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار ، این آموزش در کنار سایر حمایت های اقتصادی و اجتماعی ، توصیه می گردد .