دوره 9، شماره 2 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1401 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 105-92 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، F.farshbaf@iaurmia.ac.ir
3- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران ، F.farshbaf@iaurmia.ac.ir
3- دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران
4- استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده: (1769 مشاهده)
مقدمه: تبعیت از درمان یک استراتژی کلیدی در مدیریت بیماری‌های مزمن است که عوامل مختلفی بر آن تأثیرگذار است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای امید به زندگی در رابطه درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده با تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی عروقی مراجعه‌کننده به مرکز تخصصی قلب شهید مدنی تبریز در بهار ١٤٠٠ بودند؛ که تعداد ٢٣٤ نفر از آن‌ها به‌صورت نمونه‌های در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل: پرسشنامه درک از بیماری برادبنت، مقیاس خودشفقت‌ورزی ریس، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، امید اشنایدر و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و آزمون سوبل به کمک نرم‌افزار SPSS و AMOS نسخه ٢٤ استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی، حمایت اجتماعی ادراک شده و امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان؛ و همچنین درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده بر روی امید به زندگی تأثیر مستقیم و معنادار داشته‌اند (٠/٠٠١>p). در ادامه نتایج آزمون سوبل نشان داد که درک از بیماری (٠/٠٩٥=β)، خودشفقت‌ورزی (٠/٠٨٦=β) و حمایت اجتماعی ادراک شده (٠/٠٨٧=β) به‌واسطه امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان، تأثیر غیرمستقیم و معنادار داشته‌اند (٠/٠١>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان دادند که درک از بیماری، خوشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده به‌واسطه امید به زندگی موجب افزایش تبعیت از درمان شده‌اند. بر این اساس می‌توان برای آموزش و ارتقای سطح امید به زندگی و به تبع آن افزایش میزان تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی، اهدافی را تعیین نمود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای امید به زندگی در رابطه درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده با تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی عروقی مراجعه‌کننده به مرکز تخصصی قلب شهید مدنی تبریز در بهار ١٤٠٠ بودند؛ که تعداد ٢٣٤ نفر از آن‌ها به‌صورت نمونه‌های در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل: پرسشنامه درک از بیماری برادبنت، مقیاس خودشفقت‌ورزی ریس، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، امید اشنایدر و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و آزمون سوبل به کمک نرم‌افزار SPSS و AMOS نسخه ٢٤ استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند که درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی، حمایت اجتماعی ادراک شده و امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان؛ و همچنین درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده بر روی امید به زندگی تأثیر مستقیم و معنادار داشته‌اند (٠/٠٠١>p). در ادامه نتایج آزمون سوبل نشان داد که درک از بیماری (٠/٠٩٥=β)، خودشفقت‌ورزی (٠/٠٨٦=β) و حمایت اجتماعی ادراک شده (٠/٠٨٧=β) به‌واسطه امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان، تأثیر غیرمستقیم و معنادار داشته‌اند (٠/٠١>p).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان دادند که درک از بیماری، خوشفقت‌ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده به‌واسطه امید به زندگی موجب افزایش تبعیت از درمان شده‌اند. بر این اساس می‌توان برای آموزش و ارتقای سطح امید به زندگی و به تبع آن افزایش میزان تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی، اهدافی را تعیین نمود.
واژه‌های کلیدی: تبعیت از درمان، درک از بیماری، خودشفقت‌ورزی، حمایت اجتماعی ادراک شده، امید به زندگی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |