هدف این پژوهش بررسی و مقایسه ی اثربخشی زوج درمانی شناختی – رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادی زناشویی زوجین ناراضی شهر اصفهان بود و از روش پژوهش مورد منفرد استفاده شد. سه زوج در گروه آموزشی زوج درمانی شناختی ـ رفتاری و سه زوج در گروه آموزشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت تصادفی گمارش شدند. متغیرهای مستقل زوج درمانی شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بود که هریک در طی 6 جلسه‌ی 120 دقیقه ای به آزمودنی‌ها ارایه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه ی شادی زوجین بود. نتایج نشان داد که زوج درمانی شناختی – رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شادی زناشویی تاثیر داشته است. نمودار داده‌ها حاکی از تفاوت معنادار بین موقعیت مداخله و خط پایه در هر شش زوج شرکت کننده بود. علاوه بر این نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که میان تأثیر این دو رویکرد بر افزایش شادی زناشویی تفاوت معناداری وجود ندارد. با در نظر گرفتن نتایج این پژوهش مبنی بر اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توان از مداخلات این دو رویکرد در جلسات زوج درمانی به منظور افزایش سطح شادی زناشویی زوجین به ویژه آنهایی که به نوعی نارضایتی را در رابطه شان تجربه کرده اند، استفاده کرد.