دوره 8، شماره 3 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 88-76 |
برگشت به فهرست نسخه ها
آرزو قاسم خانلو* 
1، اکبر عطادخت2 ، وحید صبری3
1، اکبر عطادخت2 ، وحید صبری3
1- کارشناسی ارشد روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، psy.arezoo@gmail.com
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3- کاندیدای دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
2- استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3- کاندیدای دکتری روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
چکیده: (2615 مشاهده)
مقدمه: اختلال افسردگی اساسی به عنوان یکی از اختلال‌های شایع روانشناختی است که اغلب با بی‌لذتی، خلق پایین، بی‌حالی، حواس‌پرتی، تغییرات خواب و اشتها و احتمال وجود افکار خودکشی مشخص می‌شود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی، بد تنظیمی هیجانی و طرحواره‌های هیجانی بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به افسردگی که در سال ۱۳۹۹ به مراکز بهداشتی شهرستان خوی مراجعه کرده بودند. از میان آن‌ها ۳۰ نفر به‌طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایشی جلسات درمانی یک ساعته به صورت هفتگی برگزار شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بک (BDI-II) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (ERQ) و پرسشنامه طرحواره‌های هیجانی نسخه دوم (LESS-II) جمع‌آوری شده و بعد از جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نمرات پس‌آزمون شدت افسردگی، سرکوبی، ارزیابی مجدد و طرحواره‌های هیجانی انطباقی و غیرانطباقی نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۰۱>p). اندازه اثر طرحواره درمانی هیجانی در کاهش شدت افسردگی (۰/۸۶)، سرکوبی (۰/۶۳)، ارزیابی مجدد (۰/۶۹)، طرحواره‌های هیجانی انطباقی (۰/۷۴) و طرحواره‌های هیجانی غیرانطباقی (۰/۷۸) بود.
نتیجه‌گیری: طرحواره درمانی هیجانی به عنوان درمانی نوظهور متمرکز بر هیجان می‌تواند به عنوان درمانی مؤثر و کارآ برای کاهش افسردگی، بد تنظیمی هیجانی و اصلاح طرحواره‌های هیجانی به کار برود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر شدت افسردگی، بد تنظیمی هیجانی و طرحواره‌های هیجانی بیماران مبتلابه اختلال افسردگی اساسی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به افسردگی که در سال ۱۳۹۹ به مراکز بهداشتی شهرستان خوی مراجعه کرده بودند. از میان آن‌ها ۳۰ نفر به‌طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایشی جلسات درمانی یک ساعته به صورت هفتگی برگزار شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه بک (BDI-II) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (ERQ) و پرسشنامه طرحواره‌های هیجانی نسخه دوم (LESS-II) جمع‌آوری شده و بعد از جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نمرات پس‌آزمون شدت افسردگی، سرکوبی، ارزیابی مجدد و طرحواره‌های هیجانی انطباقی و غیرانطباقی نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۰۱>p). اندازه اثر طرحواره درمانی هیجانی در کاهش شدت افسردگی (۰/۸۶)، سرکوبی (۰/۶۳)، ارزیابی مجدد (۰/۶۹)، طرحواره‌های هیجانی انطباقی (۰/۷۴) و طرحواره‌های هیجانی غیرانطباقی (۰/۷۸) بود.
نتیجه‌گیری: طرحواره درمانی هیجانی به عنوان درمانی نوظهور متمرکز بر هیجان می‌تواند به عنوان درمانی مؤثر و کارآ برای کاهش افسردگی، بد تنظیمی هیجانی و اصلاح طرحواره‌های هیجانی به کار برود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |