دوره 8، شماره 4 - ( مجله روانشناسی و روانپزشکی شناخت 1400 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 145-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران ، Fatemeh.alimohammadii@gmail.com
2- استادیار، گروه روانشناسی، پردیس آیت الله طالقانی، دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران
2- استادیار، گروه روانشناسی، پردیس آیت الله طالقانی، دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران
چکیده: (2247 مشاهده)
مقدمه: کیفیت زندگی در برگیرنده‌ی شاخصه‌های مهمی است که یکی از آن‌ها کیفیت زندگی زناشویی است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد و همدلی زوجین بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند که در قالب طرح پژوهش همبستگی، تعداد ۱۶۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای از بین آنان انتخاب شدند و مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵)، مقیاس تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، و مقیاس همدلی قربانی و همکاران (۱۳۸۹) را تکمیل نمودند. داده‌های بدست آمده براساس تحلیل رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که، کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد زوجین قابل پیش‌بینی است (۲/۸۷۰=t و ۰/۰۰۵<P و ۰/۲۱۸=β) و همبستگی مثبت و معناداری بین این دو متغیر وجود دارد. همچنین می‌توان گفت که کیفیت زندگی زناشویی براساس همدلی زوجین قابل پیش‌بینی است (۳/۸۴۹=t و ۰/۰۰۱>P و ۰/۲۹۲=β) و همبستگی مثبت و معناداری بین این دو متغیر وجود دارد.
نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری کلی حاکی از آن بود که کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد و همدلی زوجین قابل پیش‌بینی است. بنابراین توصیه می‌شود که زوج درمانگران به متغیرهای مذکور توجه کرده و براساس آن‌ها برنامه‌هایی برای بهبود کیفیت زندگی زوجین طراحی کنند.
هدف: هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد و همدلی زوجین بود.
روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ تشکیل دادند که در قالب طرح پژوهش همبستگی، تعداد ۱۶۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای از بین آنان انتخاب شدند و مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (۱۹۹۵)، مقیاس تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، و مقیاس همدلی قربانی و همکاران (۱۳۸۹) را تکمیل نمودند. داده‌های بدست آمده براساس تحلیل رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که، کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد زوجین قابل پیش‌بینی است (۲/۸۷۰=t و ۰/۰۰۵<P و ۰/۲۱۸=β) و همبستگی مثبت و معناداری بین این دو متغیر وجود دارد. همچنین می‌توان گفت که کیفیت زندگی زناشویی براساس همدلی زوجین قابل پیش‌بینی است (۳/۸۴۹=t و ۰/۰۰۱>P و ۰/۲۹۲=β) و همبستگی مثبت و معناداری بین این دو متغیر وجود دارد.
نتیجه‌گیری: نتیجه‌گیری کلی حاکی از آن بود که کیفیت زندگی زناشویی براساس تعهد و همدلی زوجین قابل پیش‌بینی است. بنابراین توصیه می‌شود که زوج درمانگران به متغیرهای مذکور توجه کرده و براساس آن‌ها برنامه‌هایی برای بهبود کیفیت زندگی زوجین طراحی کنند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |